Genoffels, ontgoocheld, verwaten, nochtans



Afgelopen week waren er volop Vlamingen in Friesland, vanwege het Frysk Festival, al heeft geloof ik niet iedereen dat doorgehad. Hoe dan ook, je hoort ineens overal mooi Vlaams, met woorden waarvan je denkt, waarom gebruiken wij die niet vaker.

In een stuk van theatergezelschap Marius, dat bij Jellum werd opgevoerd, kwam een man voor die het plan had om rijk te worden met het verbouwen van genoffels. Hij liet er een bos anjers bij zien.

Artistiek leider Guy Coolen was door de lage opkomst bij experimentelere, kleine theaterstukken wel wat ontgoocheld, zei hij.

Acteur Josse de Pauw had het over de verwatenheid van bepaalde mensen, en iemand die bij De Pauws voorstelling, RUHE, betrokken was, vond het Tryatergebouw daarvoor ,,nochtans zeer geschikt''.

Leunstoelsafari

Gryts viste bij mij in de tuin een heel klein rupsje of wormpje van haar mouw. Het zag eruit als een stukje ijzerdraad met haartjes.

Misschien is dit het soort dier dat appels van binnenuit opeet, dachten we zelf, dus we zetten het op een uit de boom gevallen appel, waar toch al gaten inzaten. Maar het gat ging hij (of zij) niet in.

Heel langzaam en een beetje spastisch bewoog het diertje juist de andere kant op. Het richtte zich daarvoor op op zijn achtereind, bleef dan een hele tijd trillend staan, zette zijn vooreind neer en trok dan in een keer de achterkant naar zich toe, zodat er een soort boogje ontstond.




Misschien is een safari met leeuwen en giraffen grootser, maar toch was dit een boeiend natuuruitstapje, en het gebeurde zomaar bij de koffie.

Eerlijk handwerk



Op het terras van de Ierse Pub lieten we deze foto's zien en iedereen zag er smerige dingen in. Zo ver is het al met de mensheid gekomen, want het zijn closeups van de binnenkant van onze handen (drie keer die van mij en een keer die van Rob) gemaakt met de telefoon en het ingebouwde flitsertje. Ze lijken inderdaad wat obsceen, iets uit een video van Chris Cunningham.

Ships that pass in the day



Omdat het echtpaar aan het tafeltje bij het raam zo decoratief de krant zat te lezen en te puzzelen, en ik de laptop toch aan had op de boot naar Ameland, zette ik het ingebouwde filmcameraatje aan.

Het leverde een filmpje op van een minuut of vier, dat nogal statisch is natuurlijk, maar als een verrassing kwam ineens de reddingboot voorbij, die vermoedelijk een patient naar Holwerd bracht. De vorige keer dat ik dat meemaakte bleek achteraf mijn vader erin te liggen, nu was dat niet zo.

Dat stukje heb ik eruit geplukt en het op de MacBook bewerkt. Een keer alsof het een sketch is uit een programma met komische videofilmpjes met ingeblikt gelach.



En de andere alsof het een thriller is. Bedenkt er zelf maar een verhaal bij. Muziek doet veel, maar dat wisten we al.

Dat alles gewoon doorgaat




De lijst met plus- en minpunten van vijftig zijn laat ik nog even op de boekenkast hangen. Deze wijsheid die met de jaren komt is ook vanuit de keuken goed zichtbaar.

Omdat anderen er misschien ook iets aan hebben, hier een nadere blik op de inhoud:

Stukjes


,,We hadden nog veel raardere vragen'', zei Jantien zonet. Zij had, met Kirsten en Eva, een Wie Kent Asing Walthaus Het Best-Kwis in elkaar gedraaid voor mijn verjaardagsfeestje van gisteren. Omdat ik zo dol ben op stukjes en daarom mensen aan de kop zeur om toch vooral te gaan trouwen.



Het was met multiple-choice vragen die vanaf de trap gesteld werden, heen en weer lopende bezoekers (,,A is rechts van de slinger, B links'') en al.




Er waren makkelijke vragen (Asing zijn favoriete koekje) maar ook verraderlijke (de kleur van de vloerbedekking in zijn slaapkamer), die Olga nota bene fout had, terwijl zij al jaren roept dat het zo niet meer kan met die vloerbedekking. Wat op zich klopt. Er waren zelfs vragen die ik zelf niet eens zeker wist (Hoe houdt Asing zich een overvaller van het lijf)



Het ging best snel, het afvallen, zodat er al spoedig nog maar drie mensen over waren, alledrie dames.




Van wie Trijntje won. Een soort dinercheque, als ik het goed heb, voor een etentje met mij. Wie het betaalt stond er niet bij. Misschien was het doorgestoken kaart, met stukjes weet je dat nooit.

,,We hadden bijvoorbeeld ook de vraag'', zei Jantien, ,,Wat is het raarste dat Asing ooit in zijn nek heeft gehad.''

Voor de conversatie op het feest was dat ongetwijfeld een goeie geweest, maar die was zo ook al in orde.




Omdat iedereen dit weblog leest: bedankt allemaal. Je vous aime tous. En de goede antwoorden weten jullie al, dus die hoeven er hier niet bij.