IJs voor jonge millennials

,,Je weet dat de zomer echt begonnen is als je vrijwillig twintig minuten bij La Venezia in de rij gaat staan voor een ijsje'', zei ik tegen de man voor me in de rij bij La Venezia. Die rij krulde een heel eind over de stoep, het was half negen vrijdagavond en lekker weer.

,,En als je kinderen dan klagen dat ze het te koud vinden en in de auto gaan zitten'', vulde de man aan.

Die kinderen bleken een zoon en een dochter te zijn. De zoon liet zich niet zien, de dochter wel. Die kwam af en toe even naar haar vader, en ging dan weer terug naar de auto.

,,Uitkijken met oversteken'', waarschuwde haar vader steeds, want ze vloog zo de weg op.

,,Ik wil hazelnoot'', kwam ze bijvoorbeeld melden.

Of even later, schreeuwend van naast de auto: ,,Mama zegt aardbei.''

Of de mooiste: ,,Tycho vraagt of je foto's van het ijs kunt maken en sturen, dan kan hij uitkiezen.''

,,Tycho komt hier zelf maar kijken'', zei de vader onder algemeen gegrinnik.

Dat deed Tycho uiteindelijk ook, toen de rij ver genoeg opgeschoten was en vader net binnen stond. Hij was een jaar of negen denk ik, zo'n lange lijs met een T-shirt.

,,Ho ho'', zei vader streng. ,,Gewoon achteraan sluiten hoor, dat moet iedereen hier.''

Tycho keek verschrikt naar ons. ,,Piek maar lekker voor hoor'', zei de vrouw achter mij.

Kwart voor negen liep ik weg met mijn ijsje, stracciatella en vanille. Het was het wachten waard geweest.

De gemaskerde vrijheid

Op de Voorstreek fietste Hedzer Klarenbeek, oud-voorlichter van Leeuwarden en nu met pensioen.

Het is heerlijk, vertelde hij, met pensioen zijn. Voor het eerst was hij drie dagen bij vrienden in Maastricht geweest, waar hij anders op doorreis naar Frankrijk altijd maar kort is.

Nu hadden ze gezegd: ,,Je bent met pensioen, dan kun je carnaval ook wel eens meemaken.''

Dus hij is met de meest fantastische schmink op de stad in geweest. Toen ik om foto's vroeg kreeg ik het allemaal te zien. Een dag als een soort horror-monnik, met zo'n spierwit gezicht met vuurrode adertjes en holle ogen, een dag als travestiet - nou ja, een enorme achttiende-eeuwse vrouw was het, onherkenbaar- en eentje als clown. Die laat hij op de foto zien.

,,Prachtig'', was het geweest.

Dat iedereen zo vermomd door Maastricht loopt geeft een enorme vrijheid, had hij gemerkt. Amelanders weten dat al jaren: met een masker op kun je je anders gedragen. Hedzer ook, die was op een plein met dance-muziek in zijn achttiende-eeuwse jurk op een podium geklommen en had daar in zijn eentje staan dansen, boven de massa uit.