Halsoverkop moest Jelle naar de huisarts, want hij was flauwgevallen onder de douche. Maar zijn vader zat in Amersfoort en zijn moeder nam de telefoon niet op. Zo kwam het dat ik met hem in de taxi naar de dokter ging.
Hij had last van zijn gebit - smak gemaakt, natuurlijk - en er zat een wond onder zijn kin, die bloedde. Dat depte hij voortdurend weg met een zakdoekje.
De dokter kwam met een verdovingsspuit en naaide toen de wond dicht met visdraad en twee tangetjes. Zoiets gaat zonder naald, hij buigt het begin van de draad tot een boogje en rijgt dat door de huid.
,,Er zit een knoop los aan mijn jas, kunt u die zo ook even doen?'', vroeg ik hem.
,,Alleen met verdoving'', zei de huisarts.
,,Eigenlijk moet ik hier klassieke muziek bij opzetten'', zei hij na een tijdje.
,,Waarom?'', vroeg ik. Ik dacht aan de plastische chirurgen uit Nip/Tuck, die tijdens operaties tangomuziek opzetten met veel bas.
,,Dat is rustgevend voor arts en patiënt'', zei hij.
,,Ik wil best iets voor u zingen'', bood ik aan. ,,Maar ik weet niet of het erg rustgevend gaat werken.''
Het was leuk om naar te kijken, hij deed het heel netjes.
,,Waar oefent u dit op tijdens uw studie?", wilde ik weten.
,,Eerst op een sinaasappel'', vertelde hij. ,,Maar al vrij snel op patiënten.''
Later kwam Jeroen, Jelle's vader, ons ophalen. ,,Ik denk dat het gewoon een vasovagale syncope is geweest'', zei de huisarts tegen hem.
We wisten niet wat een vasovagale syncope is, maar het klonk geruststellend.
