De kip die over de soep vloog

Deze kip zorgt ervoor dat de achtertuin bij pa en mem een zandvlakte blijft. Waarom ze in de grond wroet weet ik niet, maar het is niet om voedsel te zoeken. Want daarvoor gaat ze - zoals op de foto - op de vensterbank zitten en tikt ze net zo lang tegen het raam tot er iemand met iets eetbaars naar buiten komt. 's Nachts slaapt ze op een plank onder de dakgoot.

Toen pa nog een broedmachine had heeft hij acht kippe-eieren uitgebroed. De kuikens gingen, toen ze groot genoeg waren, naar de eendenvijver verderop, waar meer levende have loopt.

Deze kip kwam echter terug naar de achtertuin. Die bevalt kennelijk beter dan de vrije natuur. Ik geloof dat ze erna nog eens is opgesloten in een hokje bij de vijver om er te wennen.

Ook dat baatte niet: na vrijlating keerde ze weer naar de achtertuin terug. Daarmee had ze het hart van mem gestolen, die haar zoveel te vreten gaf dat allerlei andere vogels de achtertuin ook als snackbar hebben ontdekt.

,,Die kip hoeft nooit meer weg'', zei mem vaak. ,,Die mag blijven.''

,,Ik draai dat rotbeest de nek om en maak er soep van'', zei pa dan, die zich graag hardvochtig voordoet.

,,Niks ervan'', zei mem. ,,Dan ga ik bij je weg.''

Dat rituele ruzietje voerden ze voor alle bezoekers op, maar nu niet meer want mem is er niet meer.

Dit weekeinde tikte de kip tegen het raam.

,,Ze kan nu wel in de soep'', zei ik tegen pa. ,,Niemand houdt u nog tegen en ik heb wel zin in verse kippensoep.''

,,Die kip gaat niet in de soep'', zei pa beslist en ging naar buiten met wat eetbaars. Zijn toon maakte duidelijk dat verdere discussie zinloos is.

Bloemen en luchten

Bloemen en luchten doen het goed op rouwkaarten, dat is duidelijk. Maar er was ook een schommelend meisje, een blauwe klokkentoren (die ik in eerste instantie heel griezelig vond omdat er een duistere gestalte in lijkt te staan) en - in het midden - een still uit een beroemde film. Dank jullie voor deze aan mij gerichte kaarten en nog meer dank voor de vele, vele kaarten voor pa. Je hoort geloof ik zes weken te wachten met dit soort bedankjes, maar ik doe het nu vast.

Parodies lost

Zojuist werd MoPA geopend in het Fries Museum, een studentikoze minitentoonstelling met parodiekunst. Niet zoveel als je zou hopen, maar wel een glitterschedel a la Damien Hirst, 'Love' van Robert Indiana, met die scheve O, maar nu als het woord 'Copy' en een Nam June Paik-achtige opstelling met een tv'tje, maar zonder Boeddha.

Het leukst was dat alle bezoekers een kartonnen brilletje kregen met 'The Critic' uit de veer gestanst. Ik heb het stiekem op de foto gezet met de rug van een mevrouw voor me als achtergrond. Het is geen Kertesz met de bril van Mondriaan, maar het kan best meedoen vind ik.

Dynamisch kustbeheer

Deze foto is in photoshop nabewerkt (zwartwit gemaakt, een vaag donker randje gegeven, dat nog wat te regelmatig is), zodat hij wat ouderwets aandoet. Maar zo fantastisch ziet het er westelijk van Ballum echt uit. Daar is een nieuw soort strand ontstaan, dat in het voorbijgaan tijdens het Rondje Ameland al opviel. Alleen ontbrak het ons toen aan energie om het goed te bekijken.

Op mijn verjaardag ben ik er weer geweest. Er zijn groene stukken, er is een met bordjes afgezet gedeelte waar drijfzand zou zijn (niks van gemerkt) er is een heel gebied van kleine duintjes met richeltjes helmgras. De meeuwen (als dat het zijn, ze zien er wat donkerder uit eigenlijk) op de achtergrond zijn opgevlogen omdat er net een trekker passeerde.

Its origin and purpose still a total mystery

Filmliefhebbers wisten direct al, maar bij Samsung en Apple zijn ze er nu pas achter: in de film '2001 - A Space Odyssey' van Stanley Kubrick komen al iPads voor. Astronauten Dave Bowman en Frank Poole, aan boord van het ruimteschip Discovery, lezen tijdens het diner (raar gepureerd voedsel, overigens) op platte beeldschermen.

Apple en Samsung klagen elkaar zo'n beetje wereldwijd aan wegens schending van allerlei patenten rond zulke tablets. Als ze wat vaker naar de bioscoop waren gegaan hadden ze zich die moeite kunnen besparen.

Naschrift



Iemend maakte me op deze foto attent. Hier staan bemanningsleden James T Kirk en Leonard 'Bones' McCoy uit Star Trek (uitgezonden van 1966 tot 1969) met een apparaat dat PADD genoemd werd. Personal Access Display Device, luitenant Uhura had er ook een.

Het was een futuristisch notitieblok, waar je met een stift op krabbelde en er zaten verlichte knopjes aan. Die zaten trouwens overal in het ruimteschip Enterprise.

Rookringen

Dit zijn de handen van mem, enige tijd voor ze overleed. Ze droeg twee ringen. De ene is haar verlovings & trouwring (de datum die erin staat is van de verloving, hij is na meer dan een halve eeuw dragen nog goed te ontcijferen).

De andere kocht ze voor de 500 gulden die haar vader haar in het vooruitzicht had gesteld als ze zou stoppen met roken.

Nadien heeft ze nooit weer gerookt, maar ze vond het wel lekker ruiken als een ander het deed.

Dia's uit het graf

Hier zijn nog wat foto's van Into The Grave. Ik kon niet goed een keus maken. Maar dit waren de leuksten, vooral die van de aanstekelijke metal-entertainer Devin Townsend. En die van de drummers van Karma To Burn (het broertje van Sesamstraatdrummer Animal) en die van Mnemic, die er helemaal, maar dan ook werkelijk helemaal niet metal uitzag. Drummers in metalbands zijn trouwens de hardste werkers: deze twee vond ik de besten.

Let ook op de mooie tattoo van de gitarist van Karma To Burn, en het T-Shirt van zijn collega van Mnemic.

Wie ergens een grotere van wil stuurt me maar een mailtje.

Schwermetalle

Jacco praatte het metalfestival Into The Grave aan elkaar, gisteren in Leeuwarden, en wilde op de foto met een van de leden van Debauchery, die luistert naar de naam Cunt Killer. Debauchery is een Duitse band die zich voor het optreden insmeerde met namaakbloed.

Normaal hebben ze er ook schaars geklede dames bij, vertelde me iemand die dat had gelezen, maar die waren in Duitsland gebleven. Een van de bandleden zat vroeger in het onderwijs, maar op de school hadden ze hem keihard de keuze voorgelegd: of voor de klas, of bij die griezelige deathmetalband, maar niet allebei.



Verder waren het heel vriendelijke mannen. Kijk, hier staan ze voor de Oldehove, de oud-leraar zien we op de rug. (Meer foto's van Into The Grave komen nog)

Niet klagen maar dragen

Een geborduurde vermaning aan de wand in bejaardenhuis De Stelp in Hollum. De spreuk hangt recht tegenover de deur van de arts, die anders misschien bedolven wordt onder de griezelverhalen. Ik denk dat dat zwarte ornamentje rechts een vampiervleermuis voorstelt.

Weisheit

Bij het Roggefeest in Nes traden vrijdag de Geschwister Weisheit op, een Duits gezelschap dat met motoren over twee kabels op en neer rijdt, in evenwicht gehouden door stellages met balancerende meisjes. As we de commentator mogen geloven - ze sprak op de toon van iemand die een mededeling doet terwijl ze op zoek is naar haar pakje shag - zijn ze allemaal familie van elkaar. Wie goed luistert hoort Waling uitleggen hoe ze in balans blijven.

Marketing

Af en toe, zoals vandaag (zie plaatje), krijg ik reclamemail met aanbiedingen die er wel heel aantrekkelijk uitzien. Voor €49 naar Berlijn, dat wil ik best.

Neem je de proef op de som op de HiSpeed-website, dan valt het heel anders uit. De goedkoopste combinatie die je kunt maken als je bij wijze van spreken volgend weekende zou willen gaan is dan €128.




Dat is een euro minder dan de kaartjes voor Antwerpen, Brussel, Gent, Parijs en Berlijn bij elkaar opgeteld, voor de prijzen die in de mail staan.

De trein is mijn favoriete vervoermiddel, dus ik ga daar niet lelijk over doen. Ik had het bovendien kunnen zien aankomen, want er staat 'vanaf' bij. Maar het went nooit.

The buck stops here

150 jaar geleden maakte Abraham Lincoln een beroemde treinreis van Springfield naar Washington, wij gingen in april met een Chevrolet Tahoe, vanaf Kemah. Dit is het laatste stukje van deze roadtripfilm, met een glimp van Richmond (Virginia) en veel glimpen van hoofdstad Washington (DC), met het obeliskvormige monument en het vijfhoekige legercentrum.

Voor de lezers die denken dat ik op dit moment in de VS ben (ik krijg daar verschillende berichtjes over): ik ben al een kwartaal weer thuis. Ik schoof het aan elkaar plakken van de filmpjes voor me uit. Het muziekje is Precious Memories van sister Rosetta Tharpe. Mooi he? Wat een stem.