Reisleider

Op de krant hadden Eva (toen ze er nog werkte) en ik een soort 'reisbureau', dat we Vriwa noemden. Vriwa had nog niet alle reisjes afgewikkeld die we wilden, dus het afgelopen weekeinde zijn we met wat collega's naar Berlijn geweest. Eva, die inmiddels bij Omroep Flevoland werkt, stapte in Zwolle op. Haar broer had een roze bordje gemaakt met VRIWA erop, ze zwaaide er op het perron al mee en liet het dragen verder aan mij over. In Berlijn werkte het ook als klaaroverbord.

Op de foto

Het is een beetje taboe, maar het is me nu al twee keer in korte tijd overkomen: ik sta op foto's in de krant.

Een paar weken geleden bij Beand Baas en Smarige Skep, die voor een handjevol mensen optreden op het Plein in Den Haag.


En dit weekeinde bij het Oranje Bierhuis, dat vrijdag na een verbouwing heropend is. Ik kwam net van de wc toen ze de foto maakten en ik kon geen kant uit. Ja, dat is mijn voorhoofd. Toch niet gek, op de foto samen met rijkaard Jan Riedstra (met paarse stropdas)...

Middelpunt

In de krant hebben we een serie over de Friese gemeenten, en daar staat een foto bij van het middelpunt van die gemeente, met een markeerstok erin die landmeters gebruiken. Ik vind het mooie foto's, omdat het middelpunt meestal ergens midden in een weiland is.

Ik nam aan dat je, om zo´n punt te vinden, lijnen trekt van een punt op de gemeentegrens naar een ander punt op die grens, dat er zo ver mogelijk vandaan ligt. En waar die lijnen elkaar kruisen, daar zit je in de buurt. Het zou makkelijker zijn als een gemeente mooi rond of vierkant was, maar goed, je moet praktisch blijven.

Het enige probleem zijn gebieden met de vorm van de letter J, want daar kan het middelpunt als je zo meet buiten de gemeente vallen. Dat heb je, mopperde fotograaf Siep vanmorgen, ondermeer bij Heerenveen. Hij lost dat soort dingen praktisch maar secuur op, zag ik vanmorgen. Hij plakt stickertjes op de kaart van Friesland en legt daar peinzend een metalen lineaal overheen.

Woede

Dat die oververhitte gelovigen van de week vanwege een spotprent auto's en gebouwen gingen vernielen, is natuurlijk van de zotte. Maar iets van die verzengende woede kon ik begrijpen, toen ik vanmorgen met de auto naar Wolvega wilde, voor de begrafenis van de moeder van Christien.



Mijn auto staat altijd op het parkeerterrein bij de Leeuwarder Courant. En pas toen ik er vanmorgen in wilde stappen zag ik dat de beide buitenspiegels, de ruitenwissers voor en de derde ruitenwisser achter er allemaal waren afgebroken.



Voor de voorruit zitten alleen nog een soort schroefjes met een kapotgebroken metaaltje eraan vast. Als je de knop van de ruitenwisser aandoet gaan ze suf heen en weer. Van de spiegels zijn alleen de pookjes er nog, waar je ze mee kunt bijstellen. Ze hangen lamlendig naar beneden.

En dan hoop je ineens dat degene die dat gedaan heeft onder een stoomwals komt. Eerst alleen een tijdje met beide benen. Of nog ergere dingen, die voor zijn ogen gebeuren met zijn oude moedertje of zijn geliefde kindje. Want hij dient met zijn poten van mijn auto af te blijven.

Slaat nergens op, zulke wrede straffen bedenken, maar het lucht wel op. Net als het in de fik steken van een ambassade, vermoedelijk. Ik zou het alleen nooit uitvoeren, want je weet wel hoe dat uitpakt. Ligt die vent met zijn benen onder de stoomwals, vind je het ineens weer zielig.

Hoot kwiesien

,,Deze keuken heeft zijn tijd echt gehad hoor'', had Olga al eens gezegd. En omdat ze eigenlijk gelijk heeft, van bijna alle kastjes hangen de deurtjes scheef en zijn de handvaten stuk, kwam ze gisteravond de boel opmeten.

Ze nam een een heel professionele duimstok, of rolmaat, of iets wat daar tussenin zat, in een foedraal mee. Net een geweer of een heel dure biljartkeu. Ook stak ze kordaat een schaar in de gipsplaat boven de kastjes, om te peilen hoeveel ruimte daar nog achter zit. Best veel, zo te zien.

,,Ja, en nu moet je bedenken wat je wilt'', zei ze, toen ze alles had gemeten. ,,Hoeveel mensen moeten hier aan tafel kunnen zitten? Wat voor materiaal wil je? Wil je een moderne keuken? En kleur, hoe kijk je daar tegenaan? Wat wil je op de vloer? Moeten daar kastjes tot aan het plafond? Wat doe je met dat raam?''

Het zijn precies dat soort beslissingen die me meestal van deze ingrepen weerhouden. Die deurtjes hangen wel scheef, denk ik dan al gauw, maar ze willen nog best dicht en daar zijn ze uiteindelijk voor...

Maar goed, de schaar is in de gipsplaat gestoken - er is hier iets onomkeerbaars in werking gezet.

Brinta is relaxed

Een dagje met Drachtster rappers Beand Baas en Smarige Skep en aanhang naar Den Haag is schoolreisje-achtig gezellig.

In de trein, waar ze voor de camera nu en dan zaten te rappen, hadden ze het al over Subway, dat de broodjes daar zo lekker waren. Dus toen ze in Den Haag nog lang niet hoefden op te treden, liepen we door naar Subway.

Daar ging het gesprek over uitgaan en over eten. Ik kon het zo snel niet noteren want ik zat zelf ook aan een broodje.

Smarige Skep: ,,Wij zijn echt erger dan onze ouders vroeger waren.''
Beand Baas: ,,Welnee, hoezo dan?''
Smarige Skep: ,,Die gingen nooit tot vier uur op stap.''
Beand Baas: ,,Die deden wel andere dingen.''

De broer van Beand, toen het ging over hoe lekker Brinta is: ,,Brinta is relaxed.''

De laatste hap was nog niet doorgeslikt, of een van hen kondigde aan, ik geloof dat het de broer van Skep was: ,,Ik gean noch efkes nei de Mac. Die sit hjir fjirderop, haw ik sjoen.''

Ik vond dat raar, meteen naar McDonalds als je net hebt gegeten, maar de crew - magere knapen allemaal - vond dat helemaal niet. Bij de voordeur van Subway gingen de hoofden heen en weer. Rechts was de gele M, maar links...

,,Hee! Daar is een Burger King!'' riep iemand verheugd.

,,Der kinne we ek hinne'', stelde een ander voor.

,,Ja maar Mac heeft euroknallers'', bracht de broer van Skep in. En wie zoveel honger heeft, moet om de kleintjes denken.

Elastiekje



Op de foto staat Smarige Skep, thuis bekend als Klaas Jansma, die met een elastiekje zijn oor kan vervormen. Hij kon het nog beter met zijn neus, maar daar mocht ik geen foto van maken.