Blinde routeherkenning





,,Ik heb hetzelfde ritme als iemand die op kantoor zit’’, zei de schipholtaxichauffeur, die al om half drie voor de deur stond. ,,Alleen is alles zes uur eerder.’’

Hij rijdt bij voorkeur ’s nachts, vertelde hij. Zijn collega’s zijn er blij mee, want lang niet iedereen wil dat.Hij had een grijze baard, grote, glinsterende ogen en een sterke geur van kamfer: een man alleen, dat liet zich zo raden, die netjes op zichzelf is en over de dingen nadenkt.

,,U kunt de route met een blinddoek voor zeker nog rijden’’, zei ik. Het was een flauw ijsbrekertje, maar hij ging er serieus op in.

,,Het heeft geen zin mij in een geblindeerde auto over deze route te vervoeren’’, zei hij. ,,Ik zou op elk moment weten binnen een straal van honderd meter waar we ons bevinden. Men vraagt mij wel eens, hoe zou je de Afsluitdijk dan herkennen, die is immers helemaal recht. Maar daar zitten toch een paar bochten in, ondermeer bij Breezanddijk. En bij de sluizen kun je het horen, aan het geluid van de auto.’’

Zo was het ijs gebroken nog voor we Leeuwarden uit waren. Niet lang daarna wist ik dat hij naast dit werk ook nog de logistiek doet van een rundveebedrijf in Australie en hij een catamaran bezit en verhuurt op de Bahama’s, klussen die hem hooguit een uurtje per dag op internet kosten.

,,Passagiers als u zijn goud waard’’, zei hij ter hoogte van Schiphol. ,,De meeste mensen vallen in slaap. Dan is het wel rustig, maar leuk rijden is dat niet.’’