FACE THE CHALLENGE

Voor me in de bus van Ottawa naar Toronto zat een meneer een boekje te lezen uit de Grote Letterbibliotheek. Steeds als hij aan een nieuwe bladzij toe was, scheurde hij die eraf, vouwde hem dubbel en las hem op zijn dooie gemak. HELP YOURSELF THROUGH HARD TIMES stond er met koeieletters over de helft van een bladzij, en zelfs over die tekst deed hij wel een kwartier volgens mij.

Intussen reed de chauffeur als een dolleman tegen de stromende regen in: ik zag niks, alleen maar grijs, de ruitenwissers hielden het ook niet bij, maar de chauffeur, een goedmoedige dikke heer van minstens zestig, hield de voet vol vertrouwen op het gas. De bui duurde een uur of zo en hield net op tijd op om ons volop zicht te gunnen op een enorme vierbaansfile voor ons. De weg ging door een dal, en daar was door de regen kennelijk een ongeluk gebeurd, alles was afgezet. ,,I heard it's fatal'', zei de chauffeur, die op tijd had geremd en daarna buiten met een trucker was gaan staan praten.

Na wat wachten mochten we erlangs. Twee auto's lagen verkreukeld tegen de middenscheiding, twee andere lagen in de berm, eentje op de kop. Allemaal politie en takelwagens, en wat verslagen types met petjes bij sommige auto's. Reikhalzend keken we ernaar. De man die net nog had zitten lezen pakte zijn gele kodak instamatic en maakte een foto van de auto op de kop. Dat is natuurlijk, bedacht ik, een goed middel om jezelf through hard times te helpen: fotos maken van anderen die het nog minder hebben getroffen.

Bedachtzaam draaide hij het filmpje door en scheurde een nieuwe bladzij uit zijn boek. 'FACE THE CHALLENGE' stond erop.