De ganzen van Regina

Ik had wel naar Regina gewild, de hoofdstad van Saskatchewan, maar dat kwam in mijn reisschema slecht uit. Dus ben ik nu in Calgary. Een vrouw die me een lift gaf en zelf uit Regina kwam, maakte me nieuwsgierig. Want het stadje ligt midden in prairiegebied (bouwland, nu) en heeft niks geen leuke natuur van zichzelf. Daar moesten ze zelf de handen voor uit de mouwen steken. Alle bomen in Regina zijn door mensen geplant, en in het stadspark is een meer, dat door mensen is uitgegraven. Het is het grootste door mensenhanden gemaakte meer ter wereld, vertelde mijn zegsvrouw, die stuwmeren denk ik niet meerekende.

Al snel streken er ganzen neer in het meer. Daar hadden de bewoners van Regina zo'n schik in, dat ze er na het avondeten massaal met broodkorsten op uit trokken, om de ganzen te gaan voeren. Om ook in de winter dat genoegen te kunnen hebben, kwamen er plannen om het meer te verwarmen, zodat de beesten niet naar het Zuiden zouden vliegen. Er waren natuurlijk van die zuurpruimen die het weggegooid belastinggeld vonden, maar de installatie kwam er, en de ganzen bleven overwinteren.

Maar na een paar jaar kwamen er steeds meer ganzen. En hoewel ze gevoerd werden, vraten ze het hele park kaal, en allerlei tuinen eromheen. Dat was ook weer niet de bedoeling van de brave burgers van Regina. Dus nu is het de bedoeling dat ze weer 's winters naar het Zuiden vliegen. Hoe ze dat in Regina aanpakken, wist mijn zegsvrouwe niet. Maar wel had ze gelezen dat sommige van de dieren te dik zijn om de lange vlucht nog te kunnen maken.

Daarom wilde ik naar Regina. Maar je kunt niet alles.