Dit is een scène uit de opening van de Olympische Spelen in Parijs. Mensen in drag achter een catwalk/tafel, waar later Bacchus op lag, zo blauw als een smurf. Een kleurrijke boel.
Kun je daar aanstoot aan nemen?
Nou en of, waar een wil is is een weg.
Christenen - niet allemaal, wel de wat luidere en politiekere - tonen zich enorm op de tenen getrapt, want ze zien er een variatie in op het fresco van Leonardo da Vinci, van het laatste avondmaal. Een variatie? Een parodie! Ook Geert Wilders windt zich erover op, zo'n kans moet je niet laten liggen.
Wonderlijk, want dat schilderij is al zo vaak nagedaan dat het bijna een cliché is. Een kleine greep:
Viridiana (Luis Buñuel, 1961).
Jesus Christ Superstar (Norman Jewison, 1973).
Inherent Vice (Paul Thomas Anderson, 2014)
Murder on the Orient Express (Kenneth Branagh, 2017)
Watchmen (Zack Snyder, 2009)
South Park
The Simpsons
Asterix
Poster voor The Expendables 2 (2012)
The Sopranos
History of the World, Part 1 (Mel Brooks, 1981)
M*A*S*H (Robert Altman, 1970)
En een poster met filmsterren die je geregeld ziet hangen, maar waarvan ik de maker niet weet. (Kort na het plaatsen van dit stukje kreeg ik een berichtje: de maker is Renato Casaro)
Dit zorgde allemaal niet voor zoveel ophef. Misschien omdat er geen mannen met jurken en zo bij zaten, want dat is waarschijnlijk de werkelijke reden voor alle opwinding.
