Jos Blomsma had maandag een griepje. Daarom was er gisteravond JosAid in de Hania, met de patiënt onder een dekentje op de bank, veel meegebracht fruit, een dj en optredens.
De zieke beurde er zienderogen van op, totdat ik het podium beklom, alle lichten uitdeed en met een kaarsje 'Ein Gleiches' (ofwel 'Wandrers Nachtlied II') voordroeg, het gedicht dat Goethe in 1780 op de muur van een schuilhut krabbelde.
Omdat niet iedereen meer Duits leert, zei ik erbij dat Gipfeln bergtoppen zijn, Wipfeln boomkruinen en een Hauch een zucht.
Über allen Gipfeln
Ist Ruh,
In allen Wipfeln
Spürest du
Kaum einen Hauch;
Die Vögelein schweigen im Walde.
Warte nur, balde
Ruhest du auch.
Volop melancholie dus, helemaal toen ik erna heel hard de effectvolle orkestbewerking liet horen van John Ottman, uit de verguisde film 'Valkyrie' met Tom Cruise. Daar gingen de aanstekers bij omhoog. Thuis werkt het ook.
Jos Blomsma overleefde deze dosis zwaarmoedigheid, met de Ruh was het na allerlei wilde jamsessies snel gedaan en aan het eind van de avond leek hij weer helemaal de oude.
