Twee mannen stonden op straat, toen ik de pianostemmer uitliet. Zwijgzaam, of ze op iemand stonden te wachten.
Een tijdje later ging ik naar de winkel. Ze stonden er nog, ze leunden tegen de vensterbank.
,,Staat u hier nog steeds? U vindt het hier wel heel prettig'', zei ik, in de hoop dat ze wat zouden vertellen. Dat deden ze niet, ze grinnikten wat. Incassobureau? Politie-onderzoek in verband met de moord, die vanmorgen in Leeuwarden gepleegd is?
Terug uit de winkel: ze stonden er nog. De deur van het pand aan de overkant, huurappartementen, stond open. Ze telefoneerden zo luidkeels, dat ik in de kamer kon verstaan dat het ze om de zolderverdieping te doen was en ze op iemand van de woningbouwvereniging wachtten, want er werd niet opengedaan. Ik zette ze door het kijkgaatje in de deur op de foto, ook om te kijken of zoiets eigenlijk wil.
Even later stopte er een politie-auto.
,,Ik wist niet dat er iemand op die bovenste verdieping woonde'', zei ik, als een open vraag, tegen een van hen.
,,Nou wonen'', zei hij terug. ,,Er wordt gebruik van gemaakt.''
,,Gebruik dat heel veel stroom kost?'', vroeg ik en hij knikte. Een wietplantage dus. Alle buren hoorden het hoofdschuddend aan. Een wietplantage! Nooit iets van gemerkt! En al dat brandgevaar!
Toen de versterking er was bleek dat ze te laat waren. Er werden wel twee mannen gearresteerd, die op die zolder zaten, maar de plantage was net dit weekeinde weggeruimd.
Toch kwam er een container voorrijden op een truck die maar net tussen de huizen paste. Daar werd alle huisraad in gesmeten. Nou ja, meubels zaten er niet bij, het was heel veel hout, volle vuilniszakken en piepschuim. Mijn buurman viste er een balkje uit. ,,Ik ben net een kast aan het bouwen'', legde hij uit.
Uit dankbaarheid voor al het vertier heb ik de politiemannen maar een kop koffie gegeven.
