Dit zie je uit het raam achter mij, in de ontbijtzaal van Pensione Ercoli in Rome. Het hotel (zo heet het in de boekjes en op internet, maar bij de bel staat pensione) komt uit de Lonely Planet en het is op de derde verdieping van een woonhuis. De foto is met deze laptop gemaakt, en is in spiegelbeeld.
Het is nu iets drukker maar zonet zat er maar een man te ontbijten, die me goedemorgen wenste en over de airconditioning dan wel de koelte begon.
Het Italiaans dat ik duizend jaar geleden als bijvak deed, omdat de ondertiteling bij Italiaanse films altijd zo kort was terwijl de personen op het doek maar doorratelden, was niet toereikend. Ik verontschuldigde me over il mio italiano, maar hij vond het vooral interessant dat ik olandese ben, en ging in een adem door over hoe Napoleon een verdeling in Noord en Zuid in Europa teweeg heeft gebracht. Als ik het goed heb gevolgd. Het kan ook zijn dat hij Italie bedoelde.
Wat later, toen er inmiddels ook een ouder Italiaans echtpaar was neergestreken van wie de vrouw oorspronkelijk uit Ierland kwam (,,we zitten hier met vier man'', stelde de eerste man vast, ,,en nu al zit hier heel Europa!''), kwam er een klein jongetje om de hoek kijken, met een tekening tegen de borst geklemd. Het zoontje van de eigenaars van Pensione Ercoli, vermoedelijk.
,,Ciao'', zei het jongetje nieuwsgierig.
,,Bon giorno'', zei de ontbijtzaal terug.
,,Ik moet nu naar school'', kondigde het jongetje aan, en hij ging weer, nagewuifd door het echtpaar dat nog een tijdje doorpraatte over hoe bello het knaapje was.
Pensione Ercoli kan nu al niet meer stuk.
