Vier Engelsen, twee tafeltjes verder in Bar San Calisto, zaten luid over film te praten. Dus hoewel ik me de blaren op mijn voeten had gelopen en zin had in een lekker koud biertje (op de foto staat het voor me op tafel, de Engelsen zijn net nog rechts te zien) spitste ik de oren.
,,Anne Bancroft speelt in 'The graduate', riep een van hen.
,,Welnee, hoe kom je erbij'', riep een ander.
Een derde vroeg zich af, hoe de vrouw heette die een hoofdrol speelt in 'Butch Cassidy and the Sundance Kid'.
Ik hield het niet langer uit, liep naar ze toe, tikte de laatste op de schouder en zei ,,Katherine Ross.''
Dat was een goede opening. ,,Brilliant!'' riepen ze om het hardst. en of ik ook wist of die Katherine Ross in 'The graduate' zat, of dat dat Ali McGraw was.
,,Dat is ook Katherine Ross'', zei ik, want als ik eenmaal loskom ben ik niet te stuiten.
,,Zei ik toch!'', riep een van de Britten. ,,Ali McGraw zit in 'Love story'!''
Het was het begin van een ontzettend goed of in elk geval luid gesprek over film en filmweetjes. In welke film Lee Marvin met paard en al tegen een muur leunt. Zei me niks, volgens een van hun was het 'The man who shot Liberty Valance'.
En wat voor film dat ook alweer is, waarin Gregory Peck op een scooter door Rome rijdt, met een vrouw achterop, en wie die vrouw ook alweer was. Makkelijk.
Het Brits-Italiaanse stel aan de tafel tussen ons in ontkwam er niet aan: ook zij moesten meedoen en hun drie beste films aller tijden noemen. Elke titel die genoemd werd, van 'The great escape' (de jongen van het stel) tot 'Trois couleurs: Blue' (het meisje) werd met nieuw gejuich begroet, al haalden alle films ter wereld het volgens een van de Britten niet bij 'Carry on camping'.
Leve Bar Calisto, waar je lekker met wildvreemden over film kunt praten en zo'n reusachtige fles Peroni-bier ook nog eens slechts 2,50 euro kost!
