,,Ik had niet gedacht dat het zo eng zou zijn'', zei Rita, toen ik haar net aan de telefoon had. Op de achtergrond klonken timmergeluiden, want Waling was nog druk bezig houten schotten voor de ramen van het huis in te timmeren, vanwege de tropische storm Rita, die eraan komt. Op de foto staat hij trouwens gewoon te bellen.
Het is een rare zaak met die tropische stormen. Een paar uur geleden leek hij recht op Galveston en Houston te koersen, maar inmiddels buigt de route naar het zuiden af.
Dat maakt het op zich niet beter, want nu lopen ze in Kemah kans op ,,the dirty side of the hurricane'': niet de storm zelf, maar alle waterschade aan de randen. Kemah ligt pal naast Clear Lake, dat in open verbinding staat met de Golf van Mexico. En het is niet ver van kustplaats Galveston, het Scheveningen van Texas, waarvan sombere voorspellers nu al zeggen dat er niets van over zal blijven.
Eng is niet alleen niet weten wat er gaat gebeuren, het is ook de toestand nu. Want het is volkomen bladstil, beschreef Rita. Bovendien is iedereen uit de buurt al vertrokken. Zelfs de Walmart was vanmorgen gesloten en de parkeerplaats eromheen leeg.
Rita en Waling gaan zo dadelijk ook vertrekken (ik belde ze na middernacht, het was daar bij zessen), al waren ze liever in hun huis gebleven. Maar deze evacuatie is mandatory. Ze kunnen je weliswaar niet bevelen je huis te verlaten, maar het is vermoedelijk onverstandig om te blijven zitten. Om zes uur moesten ze weg zijn, ,,maar dat zal ons wel niet lukken''.
Het doel is een hotelkamer in Oklahoma City. Dat is een uur of tien rijden; dichterbij was alles vol. De katten gaan mee, de foto-albums en de belangrijke papieren. Alle andere dingen zijn thuis zo hoog mogelijk neergezet, de computers staan op de koelkast.
Het is tien uur rijden onder normale omstandigheden, maar de I-45 staat nu al helemaal vol met auto's, net een parkeerplaats. Beide weghelften zijn ingeruimd voor verkeer naar het Noorden, dus het is een hele grote eenrichtingshighway. ,,Ik weet niet hoe laat het wordt'', zei Rita, ,,maar volgens mij kost het je al twee uur om de snelweg op te komen.''
'Duim maar voor ons', had ze al in een mailtje geschreven.
