Mijn telefoontje met Waling resulteerde in een stukje voor de krant, dat vrijdag voorop stond. ,,Voorop de krant?'', zei Rita verrukt, toen ik haar vanmiddag aan de telefoon had - ze zitten inmiddels in Oklahoma City, na een rit van 22 uur. ,,Ik ga het straks meteen op de website opzoeken.''
Maar daar staat het niet op, Rita, als je dit leest. Dus hieronder is de tekst nog een keer. Het is trouwens heel raar om een stukje te schrijven waarin je je broer als Walthaus aanduidt. Ik had misschien de hele tijd gewoon Waling moeten schrijven.
De stress voor de storm
Door Asing Walthaus
HOUSTON Met de twee katten in de auto rijden ze af en toe een meter vooruit, Waling en Rita Walthaus uit Kemah, Texas, die oorspronkelijk van Ameland komen. Kemah ligt tussen het kustplaatsje Galveston en Houston in, pal in de baan van de orkaan Rita, lijkt het. Dus net als alle anderen in die streek kregen ze woensdag de opdracht om te evacueren. ,,De hele stad loopt leeg'', beschreef mijn broer Waling gistermiddag vanuit de auto. ,,Ik heb nog nooit zoiets gezien.''
Ze stonden toen al zes uur op een van de toegangswegen naar Houston, want de wegen zijn door de massale uittocht dichtgeslibd. ,,We hebben geen haast'', zegt Waling laconiek. ,,Het is niet dat de storm hier bijna is.'' Naar verwachting komt de storm Rita pas vrijdagnacht - dat is voor ons zaterdagochtend - aan land. Rita staat nu al op nummer 3 van de ranglijst met ergste tropische stormen die de VS ooit heeft meegemaakt. Katrina, die recent New Orleans teisterde, staat op die schaal veel lager, vertelt Walthaus: ,,Acht geloof ik.''
,,De sfeer is hier heel paniekerig en gestresst'', beschrijven ze. Een paar dagen geleden maakte Walthaus in een zaak waar generatoren verkocht worden nog een vechtpartij mee om de laatste paar machines. Benzine is nergens meer te krijgen, wat lastig is want op de snelweg staan geregeld mensen met een lege tank. Vanwege urenlang filerijden met de airconditioning vol aan. Sommigen uit Galveston zijn al 14 uur onderweg en nog niet eens in Houston, 45 kilometer verderop.
Zelf hebben ze woensdag alle ramen van hun woonhuis dichtgespijkerd, alle kostbare zaken zijn hoger neergezet. Een raar gevoel is dat, je eigen huis dicht timmeren. ,,Het is net of je een goede vriend gaat verlaten.'' Of dat hoger neerzetten gaat helpen is onduidelijk: er wordt een vloedgolf van 5 meter verwacht, en Kemah ligt pal aan het water.'' Ze trekken nu naar een hotel in Oklahoma City, gewoonlijk tien uur rijden. ,,We maken er gewoon een minivakantie van.''
,,We zijn gelukkig goed verzekerd, zelfs voor overstromingen, want dat moet hier'', vertelt hij. ,,Maar ik heb liever mijn eigen spullen.'' Die worden niet alleen door water bedreigd. Inbrekers zijn ook verzot op zojuist geëvacueerde gebieden, zeker in 'gated communities', de omheinde buitenwijken voor beter gesitueerden, waarin de Walthausen ook wonen. ,,Ik hoop maar dat we het huis straks net zo terugvinden als we het achtergelaten hebben.''
