De dame

De dame die de overtocht ook als passagier maakte, heeft me haar kaartje gegeven. Ze gaat eerst met haar jongste dochter een paar dagen naar een bungalowtje, daarna verwacht ze me een keer bij haar thuis.

Ik heb er hoge verwachtingen van, want ze kent iedereen. Haar vader was diplomaat en boer, en tenminste een van haar twee echtgenoten was ambassadeur. Schrijver Alfredo Bioy Casares (al overleden) kwam wel bij hen over de vloer, ze heeft zelfs Chagall een keertje gezien al dacht ze dat hij de tuinman was.

En in de officer's recreation room bladerde ze in een van de Duitse bladen die er liggen, Frau, waarin ze foto's zag van Willem Alexander en z´n dochtertje. Ze wees op Maxima. ,,She´s a brunette'', zei ze. Ze kende haar wel, vroeger had dat meisje verkering met een vriend van haar dochter en met feestjes kwam ze bij hen thuis over de vloer. Dat met die vriend is dus niks geworden, maar die was wel bij de royal wedding geweest, vertelde de dame.

Anders dan de ouders van Maxima, die er niet bij mochten zijn, daar had ze over gelezen. ,,Een grote politieke rel was het´´, vertelde ik haar. Ze schudde haar hoofd en zei tsk tsk tsk.