Tot 1975 leefde doktor Felix Müller, naar wie Quarzlampenfabrik Dr. Ing. Felix W. Müller GmbH & Co. KG in Essen genoemd is, een fabriek in zonnebanken.
Ik weet niet of het dezelfde is als de Doktor Müller over wie meneer Wolf ons dinsdag heeft verteld. Meneer Wolf (geboren in Heidelberg) heeft voor BASF gewerkt en overal ter wereld gewoond, in Karachi (,,met wachters met Kalasjnikovs voor de deur''), Ierland (waar hij heel goedkoop een huis had kunnen kopen waar Bono van U2 uiteindelijk meer dan een miljoen voor heeft neergeteld), in Singapore.
Nu is hij gepensioneerd en met zijn uitbundige vrouw in Katlijk neergestreken. Vandaar belandden ze dinsdag bij ons aan tafel in restaurant 't Plein in Joure. Alle andere tafels waren vol, bij ons waren nog wat lege stoelen.
Als jonge jongen had meneer Wolf al last van haaruitval. Met grote plukken tegelijk verdween zijn haardos, beschreef hij, en hij vond dat heel akelig. ,,Ik heb geleden als een hond!'', zei hij in Nederlands met een mooie Duitse tongval.
Zijn vrouw was in die tijd al bij hem. In het restaurant vertelden ze, aangespoord door de wijn, van de haartherapie van Doktor Müller waarmee meneer Wolf de kaalslag probeerde te keren. Het was of ze het hadden ingestudeerd. Mevrouw Wolf vertelde er het meest over, schaterde er af en toe luid bij, terwijl meneer Wolf opmerkte: ,,Maar waarom vertel je dat toch allemaal aan deze mensen?''
Op een dag, toen ze nog niet veel geld hadden, lazen ze over Doktor Müller. Een Duitse arts die proefpersonen zocht voor een revolutionaire haargroeitherapie. Het enige wat ervoor nodig was, was een bad. Dat hadden ze niet (,,We waren jong en hadden 500 gulden schuld'') maar ze deden alsof en werden als proefpersoon uitgekozen. Voortaan zat meneer Wolf dagelijks met zijn ene voet in een bak water en de andere in een andere en een band om zijn hoofd. ,,Daar zat een batterij in en een lichtje.''
Ook toen ze indertijd op Vlieland kampeerden, sloegen ze geen dag over. Daar zat meneer Wolf met het lampje op zijn schedel en zijn voeten in het water van de Noordzee. Die was ijskoud, voegde mevrouw Wolf toe, het was januari. Meneer Wolf grimaste bij de herinnering. Alle moeite was uiteindelijk voor niks geweest.
,,Weet je wel hoe Doktor Müller is gestorven?'', vroeg meneer Wolf toen zijn vrouw uitgelachen was.
Dat wist ze niet, maar hij wel. Müller had kennelijk ook een kachel uitgevonden om auto's warm te houden wanneer ze stilstaan. Die had hij zelf uitgetest, in een stilstaande VW waar hij volgens meneer Wolf ,,zijn ding deed'' met een dame. De kachel vloog in brand en daarmee de auto.
,,Tja, en sinds die tijd is Doktor Müller dood'', besloot meneer Wolf.
(Op de eerste foto staat hij met restaurantbaas Reitse Spanninga, op de tweede staat zijn vrouw met Jan Tjip Douwstra)
