In de kroeg kregen we een sms van collega Rob, die samenwoont met collega Marscha. ,,Hij heet Jitse Frederik, is om 21.40 geboren en weegt 3880 gram.'' Hun baby was geboren, kortom.
Al snel ontstond het idee om er even heen te gaan. Maar zo laat op de avond, kan dat wel? En waar haalden we een cadeautje vandaan?
Nu staat in het cafe, al sinds de eigenaar vader werd, een vrolijk houten treintje met de naam S T E I J N, elke letter als apart wagonnetje.
,,Daar kun je Jitse van maken'', zag Deborah.
,,Wat moet dat treintje kosten?'', vroegen we.
,,Dat is niet te koop'', zei de barman.
Ik herinnerde me dat ik thuis, boven in de boekenkast, nog een teddybeer had staan, ooit van Grietje gekregen. Die moest het maar woorden want hij ziet er knuffelig uit, al ruikt hij zo naar stof dat zelfs een paar keer krachtig tegen de muur slaan niet helpt.
Bij de flat waar Rob en Marscha sinds kort wonen overtuigden we een echtpaar, dat net naar binnen ging, ons ook door te laten.
,,We mogen eigenlijk geen vreemden binnenlaten'', weifelde de man.
,,Ik ben geen vreemde'', zei ik. ,,Ik heb wel een visitekaartje voor u.''
De vrouw was al om toen ze hoorde dat we op bliksembezoek kwamen om een teddybeer bij een pasgeborene te brengen.
Na twee keer aanbellen bij hun voordeur werd nog niet opengedaan. Ze waren natuurlijk helemaal niet in de flat! Hup, terug in de auto, naar het ziekenhuis.
In de hal van het MCL troffen we een kersverse oma, die een huppeltje maakte van plezier, want dit is haar eerste kleinkind.
Marscha zag er monter, maar ook een beetje moe uit. Rob was buiten zichzelf van vrolijkheid. Hij raakte er maar niet over uitgepraat dat ze 's morgens nog met zijn tweeën waren geweest en nu met zijn drieën waren. En dat het zo'n rustig en kalm kind was, terwijl hij toch de vader is.
Alleen was Jitse Frederik nergens te bekennen: die was ergens heen gebracht ter observatie, zo doen ze dat kennelijk. Het enige bewijs waren de foto's die Rob de hele dag had gemaakt. ,,Je laat toch wel enkel de toonbare zien'', riep Marscha vanuit haar bed. Dat vonden wij ook wel zo plezierig, rond middernacht.
