,,Ik wil een kostuum huren'', zei ik net in Bruidsmode Joan. Zo'n winkel is een andere wereld, van bloemen en witte stof en groepen vriendinnen van wie er eentje bruidsjurken past, terwijl de rest kirrend commentaar levert. Het is bovendien een paradijs voor schoenfetisjisten.
De herenafdeling, boven, is leeg, daar was het licht niet eens aan. De vrouwenstemmen van beneden klinken er door of ze met tien keer zoveel zijn.
,,Voor vanavond zeker'', zei de winkeldame. Daar had ze al meer van gehad, dat was duidelijk.
,,Inderdaad'', gaf ik toe. ,,Ik heb me laten strikken als veilingmeester voor een Cambuurgala voor het goede doel.''
Voor dat gala had ze al heel wat smokings verhuurd, verklapte ze.
,,Die van mij mag best een beetje afwijken'', zei ik. Want met een onderscheidend kostuum aan gaat het makkelijker, heb ik van Sinterklaas geleerd.
Ze verdween naar achteren en kwam terug met een donkerblauw rokkostuum. ,,Blauw, dat is ook een beetje Cambuur'', zei ze.
Ik was gelijk om, helemaal toen ik het aanhad en ze maar bleef benadrukken dat het zo goed staat. Vleierij van kledingverkopers, daar heb ik amper weerstand tegen.
