,,Wist je wel dat er een donut naar een Fries genoemd is?'', vertelde oudcollega Kerst Huisman dit voorjaar, toen hij nog volop bezig was met z'n boek over beroemde Friezen in de VS.
Op dat terrein had ik al sterke staaltjes gehoord, maar dit sloeg alles.
,,Dat is de Cruller donut'', zei Kerst. ,,Die heet naar Bastiaen Krol uit Harlingen, die gouverneur van Nieuw Nederland is geweest. Het komt in ons boek. We hebben er alleen nog geen goede foto van.''
Toen ik niet lang daarna in New York was en een zaak passeerde die The Donut Pub heet, aarzelde ik geen moment. Het is een prachtige tent, je reinste jaren zestig, met ruitjesvloer, chroomkrukken en volop donuts, sapjes en koffie.
,,Heeft u wel eens gehoord van een Cruller donut?'', vroeg ik de dame achter de lange balie.
,,Dat zijn de gewoonste donuts die er zijn'', antwoordde ze en wees naar een van de schappen achter haar.
,,Ik wil er graag een, om op de foto te zetten en op te eten.''
,,Ze zijn anders niet zo mooi'', zei ze. ,,Ze zien er niet echt uit als donuts.''
,,Ze zijn naar een Nederlandse burgemeester van deze stad genoemd, uit de zeventiende eeuw'', verklaarde ik. ,,De foto komt in een boek over hem.''
Dit is hem. In tegenstelling tot alle andere donuts is hij niet rond met een gat in het midden, maar langwerpig, als een pistolet. Hij is lekker zoetig.
,,We hebben ze ook wel zo gemaakt, dat ze eruit zien als een donut'', zei de vrouw. ,,Maar dat is niet echt.''
Zo een nam ik er ook, voor nog een foto en omdat ze naar meer smaken. Beide stuurde ik naar de makers van het boek, met de melding dat de rechte eigenlijk de echte is. Op pagina 83, zie ik nu, hebben ze de andere afgedrukt.
In de tekst staat: ,,Hoewel P. G. Rose (...) niet voor de juistheid van de bewering instaat gaat het verhaal dat Krol de kolonisten zou hebben geleerd oliekoeken te bakken die Cruller of Krolyer zijn gaan heten.''
Twijfelachtig dus. Maar ze zijn hoe dan ook lekker.
