Robert S McNamara (vandaag overleden, 93 jaar) was de boeiendste man van de best and the brightest rond John F Kennedy. Hij had een intellectueel brilletje op, want hij was een slimmerik die filosofie en economie had gestudeerd en daarna bij de fabrieken van Ford aan het werk was gegaan.
Onder zijn leiding werd de Lincoln Continental ontwikkeld, de auto waar Kennedy later in zou worden doodgeschoten. Maar dat wist McNamara allemaal nog niet toen hij Kennedy's minister van defensie werd. Dat bleef hij na de dood van Kennedy ook onder Johnson.
Zowat al zijn tijd was hij kwijt aan Vietnam, waar steeds meer soldaten heen moesten, bommentapijten de Vietcong tot zwijgen moesten brengen en ontbladeringsmiddelen werden ingezet waar Amerikaanse soldaten doodziek van terugkwamen.
Later kreeg hij spijt van zijn loyale doortastendheid, eigenlijk al terwijl die oorlog nog aan de gang was. Daarom zou hij ook na zeven jaar zijn vertrokken.
Hij werd baas van de Wereldbank, en daarna begon het grote sorry zeggen dat hem zo interessant maakte. In documentaires, ('The fog of war' van Errol Morris bijvoorbeeld), boeken, memoires, zelfs bij Adriaan van Dis in diens talkshow, overal zei hij dat het zo niet had moeten gaan, maar het ook zeker niet alleen aan hem had gelegen.
De S in zijn naam staat overigens niet voor Sorry, maar voor Strange. Echt waar.
(De bovenste foto is van AP, de tweede van de Library of Congress)
