Zometeen komt Lars en dan rijden we naar het Duitse Wittenberge. Iedereen begint dan over Luther die daar timmerwerk deed aan de kerk, maar dat was Wittenberg zonder -e. En wij gaan voor Johannes Heesters, die er vanavond optreedt. Heesters is al 103, hij is geboren in Amersfoort, en in Duitsland een muzikale held. In Nederland ligt hij gevoelig omdat hij in de Tweede Wereldoorlog in Duitse musicalfilms speelde en omdat hij in 1941 in Dachau op bezoek is geweest met andere artiesten.
Hoewel hij blind is, treedt hij nog altijd op en dat fenomeen gaan we vanavond meemaken. Ik stel me er erg veel van voor, we hebben T-shirts bij ons waar ik straks in de auto met stift op ga schrijven HOLLAND GRUESST UNSER JOPIE, al weet ik nog niet of we die vanavond echt gaan dragen. Ik heb zelfs een album uit 1936 bij me, volgeplakt met Duitse filmsterrenplaatjes, dat ik van een Berlijnse dame heb geerfd. Wie weet, durf ik om een handtekening te vragen.
We gaan hoe dan ook enorm applaudisseren.
