De Oosterpoort deed hem denken aan een theater in Lincoln, Nebraska, maar verder vond zanger Rufus Wainwright Groningen very pretty, zei hij gisteravond bij zijn optreden.
Alleen de naam van de stad. Die klonk als groan again ofwel 'nogmaals kreunen'. Dat vermaakte Wainwright wel.
Wainwright zingt barok klinkende pop, die klinkt of het midden in de nacht is geschreven, met af en toe stevige uithalen en veel leed. Hij heeft een beetje een klaaglijke stem, en speelt daar lekker piano (soms gitaar) bij. Ik had wel eens muziek van hem gehoord, maar verder wist ik niet veel meer van hem af dan dat hij een zoon is van muzikale ouders (Loudon Wainwright III en Kate McGarrigle) en homo. Als ik dat laatste niet had geweten was ik daar tijdens zijn optreden wel achter gekomen, want hij maakte er geregeld opmerkingen over, verscheen na de pauze in Lederhosen en kleedde zich bij de toegift zelfs om in een korte jurk met panties. Daarin deed hij een revuedans met zijn bandleden, op 'Get happy', een mooie uitsmijter van een verder vrij serieus concert.
Mijn fototoestel moest ik bij de bewaking achterlaten, helaas, en de kiekjes met de telefoon lijken nergens op. Dat figuurtje in het midden is Wainwright in zijn Dietrich-achtige outfit.
