Andreas König, fotograaf voor de Märkische Allgemeine Zeitung für das Land Brandenburg, had beloofd de foto die hij op de Elblandfestspiele van ons had gemaakt door te mailen. Dat heeft hij niet gedaan. Het verbaast niet echt, want hij had geen papiertje om onze namen op te schrijven (ik gaf hem mijn blocnote) en vervolgens geen pen (ik leende hem de mijne).
Maar goed, de foto staat wel op de website van de krant, daar heb ik hem afgeplukt. Ik hou een album met sigarettenplaatjes vast, Lars programmafolders van Duitse muziekfilms met Heesters uit de jaren vijftig, die ik ooit van dezelfde Berlijnse mevrouw heb geerfd. Echte fans, dat zie je zo.
Hij heeft wel een leuke foto van het publiek, met de rood verlichte baksteenmuur erachter.
En een duidelijker plaat van Johannes Heesters. Die zingt hier hetzelfde lied uit 'Die lustige Witwe' dat hem in de jaren dertig al beroemd maakte, en dat Hitler hem in die tijd nog heeft horen zingen.
Het is een cabareteske tekst over een luie diplomaat die de hele dag niks doet en daar 's avonds van bijkomt bij de meisjes van Maxim's, die in de tekst met naam genoemd worden: Lolo, Dodo, Joujou, Clocio, Margot, Froufrou.
Lars heeft daar een fragmentje van gefilmd.
En ook een fragment van Heesters' tweede lied, 'Ich danke Gott für all’ die schönen Jahre'.
Om nog eenmaal de krant aan te halen: Bei "Ich danke Gott für all’ die schönen Jahre" musste so mancher eine Träne aus den Augenwinkeln wischen.
Tenslotte nog een deel van Heesters' dankwoord, dat hij trouwens uitsprak voor hij ging zingen. Het orkest had al ingezet, maar hij liet het stoppen. Let op zijn mooie Nederlandse accent.
