Is lesgeven al erg leuk, afscheid nemen van een school is nog veel beter. Laatst al met een borrel, vanmorgen bij de Algemene Personeels Vergadering van de School voor Journalistiek in Zwolle, een soort laatste bijeenkomst voor de zomervakantie met lunch na. Allerlei mensen krijgen er bloemen en mooie woorden. Bloemen kreeg ik niet, maar wel een applausje, wat ook erg goed is voor je ego.
Ook werd er een klein stukje over zelfbeheersing uit de bijbel voorgelezen (voor de liefhebbers: iets uit Sirach), het is tenslotte een christelijke school. Het was voor het eerst dit schooljaar dat ik daar iets van merkte.
,,Ik word een beetje de Heintje Davids van deze school'', spotte ik, verwijzend naar de zangeres die na haar afscheid jarenlang op het podium terugkeerde.
,,Ik zou het meer een boomerang noemen'', zei taalbeheerser Tjeerd de Jong. ,,Hoe verder je hem weggooit, hoe harder hij terugkomt.''
De foto (met telefoon gemaakt) is van de tafel in het kamertje waar ik de eindgesprekken met de studenten van groep 1E heb gevoerd. Met mijn mooie witte laptop en speciaal meegebrachte stroopwafels om eventuele emoties weg te eten. Van alle schoolafscheiden tot nu toe was dat het leukste.
