Kraftwerk

Vanavond speelt Kraftwerk in Amsterdam, en daar heb ik al een half jaar een kaartje voor. Maar het is misschien geen wijs idee erheen te gaan, want ik lig het grootste deel van de dag op de bank.

Ik wilde natuurlijk wel graag, want het is vast een heel gek concert, vier Duitsers op een podium die hun laptops aanzetten en dan komt er van die computermuziek uit. En daar betaalt iedereen dan dik geld voor - zulke dingen moet je eigenlijk meemaken.

Allerlei goed bedoelende vrienden zeiden de hele week al: ,,Doe het nou maar niet, dat is niet slim, blijf maar gewoon thuis.'' Zelfs Hidzer, die de kaartjes heeft, zei toen ik hem gisteravond vertelde dat ik toch maar niet ga, dat dat een verstandig besluit is.

Een paar minuten later belde hij alweer op. ,,We binne dyn kaertsje al kwyt hear'', zei hij. ,,Wim woe wol mei.''

Misschien is dat maar beter ook, want nu kan ik dus niet eens meer naar Kraftwerk. Maar dat ze na nog geen vijf minuten het kaartje al kwijt zijn, aan ene Wim die ik helemaal niet ken, en dat Hidzer me net ervoor met mijn beslissing had gecomplimenteerd, daar word ik toch een klein beetje achterdochtig van.