maandag 8 maart 2004

Tango



Daar is natuurlijk geen ontsnappen aan, in Buenos Aires, de tango. Ik zag de eerste dag dat ik hier was al zo'n oude vlinderdasmeneer, type Ritsko van Vliet sr., die in zijn eentje met kranteknipselborden en een radio met cassette de herinnering aan tango-held Carlos Gardel in stand stond te houden.

Voor de C & A dansen ze hier tango op straat, voor toeristen denk ik, maar soms gaan elders voorbijgangers zelf plotseling tangodansen bij straatorkestjes. In het Teatro Colon speelde zaterdag het orkest van Leonardo Federico, die nog met Piazzola heeft gewerkt. Kaartjes waren 2 pesos (dat is 50 eurocent), het was een volle bak en - volgens de recensent van Clarin - ,,impecable''. Dat kon je al merken aan het applaus de hele tijd, helemaal toen ze als toegift Adios Noninos deden, die tango van Maxima's bruiloft.

Gisteravond zat ik in Confiteria Ideal, een koffiesalon vol spiegels en kroonluchters, en een orkestje van oudere heren. Als de muziek hen aanstaat, vragen heren dames ten dans, niet per se van hun eigen tafeltje.

Bij mij aan tafel zit een oude meneer, die al een paar keer met dames van andere tafels danste en daarna wat nagenietend weer gaat zitten. Hij probeert een sigaret aan te steken, maar zijn lucifer waait steeds uit door de ventilatoren en doordat er ramen open staan. Uiteindelijk houdt hij de sigaret maar zo in de mond.

Bij een oude dame verderop voegt zich een jong stel, haar kleinkinderen denk ik. Terwijl de jongelui een tangootje draaien, bestelt oma een fles champagne. Ze proosten. Even later nemen ze er alledrie een camel filter bij - roken is hier nog normaal. De jongen van het stel gaf ook de meneer aan mijn tafel een vuurtje. Wat een zwierige, wellevende stad.

(Oh ja, er is ook veel ellende en armoede, in buitenwijken en favela's. En op straathoeken zitten elke avond cartonero's, mensen die papier uit het afval vissen om dat te verkopen. Maar dat vind ik minder minder leuk om naartoe te gaan, al zou ik dat als journalist misschien juist moeten doen, want dat lezen mensen in Europa volgens mij het liefst over verre landen, dat de tegenstellingen er zo groot zijn.)