Maandag ben ik bij Anne geweest, want bij de controle op koolmonoxide in het ziekenhuis onlangs was vast komen te staan dat mijn bloeddruk te hoog is. Anne heeft dat een paar keer gecontroleerd en inderdaad, het klopt.
In de Leeuwarder Courant van woensdag schreef ik daar onderstaande column over
Opstaan
Mijn lijfarts woont in Drachten, ikzelf in Leeuwarden. Dat is geen probleem, want mij mankeert doorgaans weinig.
Tot vorige week bij een akkefietje in het MCL werd vastgesteld dat mijn bloeddruk aan de hoge kant is. ,,Bespreekt u dat maar eens met uw arts’’, zeiden ze. Er was geen ontkomen aan, een brief was al onderweg, zodat mijn lijfarts een dag later belde om te zeggen dat ik langs moest komen.
,,Tja’’, zei hij bij de vierde meting. ,,Dat is veel te hoog.’’ Hij schreef pillen voor en gaf me een hand. ,,Welkom bij de club, jongen’’, zei hij vaderlijk. ,,Ik slik al een jaar pillen tegen hoge bloeddruk. Dit is een belangrijk moment, want van nu af ben je een patiënt. Over een maand moet je terugkomen.’’
Zo zal het einde wel beginnen, overdacht ik onderweg naar de bushalte.
Als kersverse patiënt met hoge bloeddruk trok ik de gemiddelde leeftijd in de bus fors omhoog. Die zat propvol scholieren.
Zelfs het gangpad stond vol jongens met donzen bovenlip en meisjes met dikke sjaals.
Een meisje voorin vertelde dat ze nooit in Groningen zou gaan wonen, want daar woont haar zus al en met haar heeft ze altijd ruzie. Halverwege probeerde een jongen met Cambuurwanten twee meisjes wijs te maken dat hij zeventien is (,,Ik ben in juni jarig, dat is het al bijna’’). Een ander pochte dat hij onlangs zo stoned was, ,,dat andere mensen om me heen er rustig van werden’’.
Ze hadden niet door dat ik nu in de categorie hoor voor wie je opstaat in de bus, ze bleven allemaal zitten. En eerlijk gezegd was ik daar blij om.
Dat heb ik geweten. Als je reacties op een column wilt moet je over je eigen lichaam schrijven, weet ik nu. Ik had me van te voren al afgevraagd, wie zit er op gezeur over gezondheid te wachten. Maar aan de andere kant, dood en vergankelijkheid zijn lekkere onderwerpen en een uitnodiging tot vertrouwelijkheid of spot.
Collega's van wie ik niet wist dat die ook hoge bloeddruk zeiden ineens: ,,Welkom bij de club''. Eentje vertelde: ,,Je gaat ontzettend van die pillen plassen.''
Woensdagavond bij de filmvertoning (zie hieronder) was het ook raak. ,,Hallo patient'', groetten verschillende bezoekers. Maar een mooie fruitmand meebrengen, ho maar! Het is meer alsof mensen die tot dusver altijd hadden gedacht: 'Die Walthaus, die mankeert nooit wat' heimelijk opgelucht zijn. 'Zie je wel, ook hij!'
Zojuist kreeg ik mail van Guido van Mierlo uit Katlijk bij Heerenveen. Er is net een boek van hem verschenen, vertelt hij. Hij stuurde het omslag mee, dat staat hierboven.
,,Mijn advies zou zijn laat je niet op een dwaalspoor brengen, hoge bloeddruk wordt heel dikwijls veroorzaakt doordat men te weinig water drinkt. Helaas is dat in de medische wereld te weinig bekend. Als je liever water drinkt dan pillen slikt, probeer het dan. In een paar weken is de kans erg groot dat je van patiënt weer een gewone buspassagier kunt zijn. Verras je lijfarts.''
