Dit was de eigenaardigste Cinema Ascona vertoning ooit.
Dat kwam niet van het programma, in Villa Ascona, waar ditmaal De Heidi een reeks fragmenten voor de kijkers had uitgezocht. Dat programma was vlekkeloos, boeiend en afwisselend. Er werden fragmenten getoond uit:
01. Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (F. W. Murnau, 1922) - lijkbleke vampier laat zich door een vrouw in de val lokken
02.Nosferatu, Phantom der Nacht (Werner Herzog, 1979) - lijkbleke vampier heeft in de remake niks bijgeleerd en laat zich wederom in de val lokken
03.Eetscenes uit verschillende Bud Spencer/Terence Hillfilms
04. Een motorstrijd uit ...Altrimenti ci arrabbiamo! (Marcello Fondato, 1974), ook met Bud Spencer en Terence Hill. In Nederland heette de film destijds 'Pas op! Of we slaan erop!'
05. Cheech and Chong's Up in Smoke (Lou Adler, Tommy Chong, 1978) - lekkere stonerhumor
06.True Stories (David Byrne, 1986). Dominee ontvouwt tijdens een kerkdienst al zingend ('puzzling evidence') met gospelkoor en al een samenzweringstheorie
07.Down by law (Jim Jarmusch, 1986). Roberto Benigni, Tom Waits en John Lurie zingen 'Icecream, you scream' in de gevangenis.
08.Coffee and Cigarettes (Jim Jarmusch, 2003). Het fragment Jack shows Meg his Tesla Coil, met Meg en Jack White. Commentaar De Heidi: ,,Dit gesprek gaat helemaal nergens over. Net als de meeste gesprekken in het leven.''
09. Malcolm McLaren, The Ebonettes, Double Dutch (1983), discohitje met mooie touwtjespringersclip
10. Twee speeches uit The great dictator (Charlie Chaplin, 1940), live begeleid op gitaar door Martin Pals (zie bovenstaande foto, van Marieke van der Veen). En hoe!
11. M.O.G. Rule Cool en Too Long. Twee nummers van Muziekvereniging Ons Genoegen, waar diezelfde Martin in zat toen hij nog lang haar had. Binnenkort begint de herontdekking van die band, dankzij Pick Up Records.
12. American Hardcore (Paul Rachman, 2006). Fragment uit een documentaire over hardcore/punk in de Verenigde Staten, waarin oudere heren vertellen hoe ze vroeger tekeergingen tegen de Huisje-Boompje-Beestjemensen.
13. Crass: There is No Authority but Yourself (Alexander Oey, 2006). Fragment uit een documentaire over de anarchistische punkband Crass, nu in een soort commune wonend en bezig met composteren en over vroeger praten.
14. Hated: GG Allin and the Murder Junkies (Todd Phillips, 1994). Stuk uit docu over GG Allin (doopnaam Jesus Christ Allin), Amerikaanse performancepunker die op het toneel scheet, zijn publiek te lijf ging en zichzelf tot bloedens toe met de microfoon sloeg. Een jaar voor de documentaire was hij aan een overdosis overleden.
15. Entr'acte (René Clair, 1924) Dadaistische film, wederom met livemuziek van Martin Pals.
De bezoekers maakten een tevreden indruk, er ging veel Glühwein doorheen en de erwtensoep was vrijwel op. Meer foto's van de middag zijn hier te zien.
Up in Smoke II
Daarna ruimde een klein ploegje alvast wat op en ging het grote aggregaat uit, dat in een kamertje verderop, het enige met een raam dat open wil, achter een gesloten deur had staan grommen. Het stond er blauw van de rook.
En hoewel er minstens honderd jaar waarschuwende literatuur bestaat over onvolledige verbranding in slecht geventileerde ruimtes, hadden we - drie bestuurders die nog bezig waren - niets in de gaten. De deur naar dat kamertje werd opengezet, zodat het allemaal wat sneller kon doorluchten.
Een uur later zaten we in het MCL, met een veel te hoog gehalte koolmonoxide in het bloed. ,,Wat voor films draaiden jullie daar?'', wilde een broeder weten die vermoedelijk een verband zag.
Maar het waren de films niet, een van ons was flauwgevallen, toen het opruimen al achter de rug was. De anderen hadden een ambulance gebeld, met als gevolg dat ze zelf ook meemoesten. ,,Want u hebt een veel te rood gezicht'', zei de ambulancebroeder tegen de een, en tegen de ander, die zei dat hem niks mankeerde: ,,U bent ook binnen geweest.'' En binnen, dat hadden we getest, ging het koolmonoxidepiepertje uit de ambulance als een gek tekeer.
Het draaide erop uit dat drie bestuurders en de vrijwilligster die mee had geholpen de nacht in het MCL moesten doorbrengen, met een zuurstofmasker voor om de koolmonoxide er grondig uit te spoelen.
De ongerustheid over de gewone bezoekers was groot, maar daar bleek het allemaal mee te vallen. Als ze al kwalijke dampen hebben binnengekregen is frisse lucht een goed medicijn.
Ook met onszelf viel het uiteindelijk mee, een arts die een glimlach niet kon onderdrukken ontsloeg ons. Hij sprak op een toon van Jullie Hebben Je Lesje Wel Geleerd.
Dit was werkelijk de raarste Cinema Ascona ooit. En met dat aggregaat doen we niet weer. Dat lesje is duidelijk, dokter.
(Dit schreef de Leeuwarder Courant erover. Dit schreef Andries Veldman op Liwwadders. Hij is de helft van Cinema Ascona's zwarte lijst...)
