Als demonstratie voor of tegen iets was er vandaag een schaapskudde in Leeuwarden. Als ze die schapen al door de straten hebben gejaagd was daar weinig van te merken; ik zag ze pas vlak voor het inladen, op het Oldehoofsterkerkhof.
Een hond, die er niet bijhoorde (de bovenste foto) kon zijn ogen niet van de schapen afhouden. Zijn bazin streelde hem af en toe over de kop, maar daar liet hij zich niet door afleiden, hij bleef onafgebroken naar die schapen staren. Je zou willen weten wat er in zo'n hond omgaat: wil hij ze opeten? Vindt hij ze aantrekkelijk?
Toen de border collie (als het dat is, onderste foto), die bij de schaapskudde hoorde, handig over de afrastering sprong, deed de andere hond het ook, en minstens zo handig. Ik dacht dat hij misschien een schaap zou gaan bijten. Het herdersinstinct van honden is tenslotte een weggefokte jachtimpuls. Op Ameland zeiden ze vroeger dat honden de neiging hebben schapen te bijten en je ze moet afmaken als ze dat gedaan hebben. Want als ze eenmaal bloed hebben geproefd zouden ze niet meer te handhaven zijn.
Ik weet niet of dat allemaal waar is, maar in ieder geval beet deze hond niet. Hij bleef, maar nu van dichterbij, naar die schapen staren alsof het het wonderlijkste was dat hij ooit had aanschouwd.
