Herman Buijtenhuijs is gisteren overleden in het ziekenhuis van Galway, vredig en zonder pijn. Vandaag zou hij 66 zijn geworden. De taart die Susanne had besteld, cacao- en koffiesmaak, staat in de vriezer.
Herman was kunstschilder - op Ameland hangen veel van zijn doeken - en hij heeft zelf altijd geloofd dat zijn grote doorbraak spoedig zou komen. Met haar wrange gevoel voor humor zei Susanne: ,,Vandaag zou zijn pensioen beginnen, dus hij heeft me penniless achtergelaten. Net iets voor hem.''
Susanne (ze is heel Brits, maar geboren in Hongarije, haar voornaam spel je anders) moet een lange lijst mensen bellen, vertelt ze, tot in Australie toe.
Ook in Connemara, de Ierse streek waar Herman woonde, missen ze hem. ,,He's certainly a character that has made a strong impression around here.''
Herman werd in de toch al zware wintermaanden steeds geprikkelder en hij liep moeilijk, zijn benen deden pijn. Een scan wees uit dat de hersentumor waar hij een paar jaar geleden aan geopereerd is terug was: ,,It was back, it was bad and it was a lot bigger'', aldus Susanne.
Omdat het verzorgen thuis in Ballyconneely te zwaar werd, ging Herman naar het ziekenhuis in Clifden. Daar werd hij als een koning bediend door Ierse verpleegsters, die de beste ter wereld zijn (zegt Susanne). Hij had er muziek en zijn sciencefiction-dvd's. Vorige week vrijdag keken ze er samen naar een Hongaarse film.
Een paar dagen later werd hij met inwendige bloedingen naar het ziekenhuis in het grotere Galway gebracht en gisteren kreeg Susanna een telefoontje dat het niet lang meer zou duren.
,,Ik was bij hem, hij was in een coma maar zijn ogen waren open. Ineens deed hij zijn ogen dicht en hield hij op met ademen, alsof hij besloten had dat hij er genoeg van had.''
,,Wanneer komt Asing dit jaar'', had hij dit voorjaar gevraagd.
,,Dan moet je hem opbellen'', had Susanne gezegd. Daar was hij niet meer aan toegekomen.
Maandag is er een Irish wake, een wake met drank en voedsel en een vuur buiten. ,,Hij krijgt een heel goed afscheid, it'll be like a party.''
,,Je hoeft niet te komen hoor'', voegde ze toe. Verschillende Nederlandse vrienden kunnen niet, die zijn op vakantie of te oud. En ze geeft ze geen ongelijk. ,,Want waar kom je uiteindelijk voor? Om naar een lijk te kijken en een feestje te bouwen.''
(De foto is uit 2007, toen hij bij mij logeerde)
