In 1984 opende ik een bankrekening bij de Banque de Paris et des Pays Bas aan de Vismarkt in Groningen. Het was een sjieke naam voor een bank, hij paste geloof ik amper op de gevel van het gebouwtje.
Een tijdlang kreeg ik afschriften van die rekening, daarna zijn de Banque en ik elkaar kwijtgeraakt door verhuizingen aan mijn kant en fusies aan de hunne.
Maar dat geld moet ergens zijn. En toen ik bij de lenteschoonmaak het afschriftenboekje tegenkwam besloot ik er werk van te maken.
Hoe het met de Nederlandse afdeling van de Banque is afgelopen wist ik niet precies. Volgens mij heette hij later Paribas en werd hij onderdeel van Credit Lyonnais Nederland, die na een ongelukkig avontuur in de filmfinanciering verder ging als Fortis.
Dus ik mailde Fortis. (Fortis is latijn voor sterk of dapper.)
De Banque de Paris et des Pays-Bas ,,is overgenomen door Fortis België'', schreef adviseur De Koord me dadelijk terug. Ze ried me aan ,,uw vraag te stellen via www.fortisbank.be''.
Dus ik mailde de Belgische bank, die voluit BNP Paribas Fortis heet. (De samentrekking Paribas - Paris en Pays Bas - is bedacht door de Belgische kunstfluiter Bobbejaan Schoepen. Die van Bobbejaanland.)
Commercieel adviseur Vantomme mailde me diezelfde dag nog terug dat de Belgische bank geen informatie heeft over rekeningen in Nederland. Ze bood daar zelfs haar excuses voor aan.
Ik kon beter mijn licht opsteken bij BNP Paribas in Nederland.
Die bank zit in een representatief pand aan de Herengracht in Amsterdam.
Daar werkt mevrouw Shalom, die bij kerende mail meldde dat ze nooit een bank in Groningen hebben gehad. ,,Maar de oude Banque de Paris et des Pays Bas is nu de Banque Artesia.''
Die naam was nieuw voor mij. Artesia zit een eindje verderop aan de Herengracht, in in drie panden naast elkaar. (Wat het woord betekent, daar kon ik niet achter komen).
Ik stuurde een mail en hoorde niks.
Gisteren belde ik ze op. Na een paar keer doorverbinding kreeg ik een man aan de lijn die als ik het goed heb verstaan Spruit heet.
Ze waren ermee bezig geweest, zei Spruit, en hadden nog geen bericht teruggestuurd.
Maar hij kon het zo ook wel vertellen. De rekening was al zo lang geleden geopend, dat hij niet meer voorkomt in hun bestand. Mogelijk was het saldo overgeboekt naar een andere bank. Om daar achter te komen, dat zou een tijdrovende klus zijn, ,,die we u dan in rekening moeten brengen''.
Hoeveel kost dat dan?
,,Dat is 100 euro per uur'', vertelde Spruit.
Daar moet ik even over denken. Om er achter te komen wat er met mijn 100 gulden uit 1984 is gebeurd, zou ik tenminste 100 euro moeten uitgeven.
