Bovenop de Oldehove stond vuurwerk klaar, om af te steken als Cambuur zou winnen tegen Roda JC vanavond. Maar Cambuur verloor, op het allerlaatst eigenlijk. Toch bewaarden ze het vuurwerk niet voor een andere keer, maar staken ze het af. Net of het er niet toe doet of iemand wint of verliest: vuurwerk krijgt hij sowieso.
Terwijl dat vuurwerk knalde liep het Oldehoofsterkerkhof, waar een paar duizend mensen de wedstrijd op een groot scherm hadden gevolgd, in hoog tempo leeg. Sommigen huilden. Er was niks meer aan te doen, Cambuur had verloren. Anneke Douma zong dan nog wel en meegezongen werd er ook, maar van harte ging het niet, de interesse was verdwenen.
Dat is verbazingwekkend met voetbal: weken lang wordt de spanning opgebouwd, iedereen kletst erover en staat uren in de rij om een kaartje te kopen. Maar als de zaak verloren is, is het ineens weg.
Oh ja: hij was er ook. Veel bewegen doet hij niet en zijn stem is wel eens beter geweest. Hij ziet eruit als iemand die ze vlak voor een optreden opblazen, en na het optreden laten ze de lucht er weer uitlopen. Hij hoopte dat Cambuur zou winnen, zei hij.
(Het enige dat ik me nog afvraag is wat die Amelander vlag daar deed, die in het stadion voor een reclamebord hing).
