vrijdag 10 april 2009

In de ban van de ring





Rita stuurde vanuit Houston een mailtje met foto's van haar ouders, Yeb en Johanna. Yeb is al 46 jaar zijn trouwring kwijt en die is nu in Buren teruggevonden. Yeb heeft hem weer om.

Dat hoor je dan uit Texas, je vertelt het een collega in Leeuwarden en even later is er onderstaand stukje op de website van de krant en in de krant zelf, die weer heel Friesland doorgaat. Magisch ding, nieuws.

TROUWRING TERUG NA 46 JAAR, VERPLICHTINGEN OOK

BUREN - Hij had de hoop opgegeven. Lang geleden al. Toch heeft de 77-jarige Yeb Anema uit Buren op Ameland plotseling zijn trouwring terug. Na bijna 46 jaar.

,,Een week of twee heb ik die ring gedragen, in 1963, ons trouwjaar'', zegt Anema. ,,Toen raakte ik hem kwijt bij bouwwerkzaamheden. Mijn vrouw Johanna was niet blij. Ik dacht nog: ring weg, verplichtingen weg. Maar zo werkt het niet.''

Dorpsgenote Nienke Molenaar vond de ring, met hierin gegraveerd de naam Johanna en de trouwdatum, tijdens het werken in de tuin. Een vergeefs rondje langs verschillende eilander Johanna's volgde. Met wat hulp van de gemeente wist haar man Bernard Molenaar Yeb en Johanna Anema donderdag toch te vinden.


In de ban van de ring II

Mail uit Texas:

Nou, het artikel in de LC heeft wat teweeg gebracht. Er belde een vrouw die plat Fries sprak vandaag en die mijn vader vertelde dat zij 46 jaar geleden op Ameland op vakantie was en toen bij mijn vader wel patat haalde. Hij had zo'n caravan in Buren bij het strand staan waar hij ooit in begonnen is, zelf aardappelen schillen en in friet-vorm snijden en zo patat bakken.

Ze had het artikel in de krant gelezen en heeft z'n telefoonnummer opgezocht. Maar ze had niet veel tijd want ze moest weer ,,nei de kei ta".

Toen belde er een oude tante die het ook had gelezen.

Toen kwam fotograaf Jan Spoelsta langs, ik weet niet waar dat voor was.

En 's middags belde er weer een Friese vrouw die vroeg hoe het precies in elkaar zat, mijn vader dus het hele verhaal weer doen zonder te weten wie hij aan de telefoon had. Hij dacht iemand die ooit in hun bungalow gezeten had.

Nadat hij het weer in geuren en kleuren verteld had vertelde ze dat ze van Radio Fryslan was en vroeg of hij dat verhaal wel op de radio wilde vertellen. Hij wilde er nog even over nadenken want hij wilde ook weer niet teveel publiciteit had hij gezegd. Ik heb gezegd dat hij dat wel moet doen. Hij kan heel mooi vertellen, vooral in het Fries.