De bedrijvencontactdagen, eens per jaar in de Frieslandhal (die al lang anders heet), zijn leuk van raarheid. Allerlei bedrijven richten daar een stand in om zichzelf te laten zien. Mijn gok is dat niemand weet waarom hij er precies staat, maar dat iedereen ervan overtuigd is dat hij er niet kan ontbreken.
In zo'n stand moet je natuurlijk wel de aandacht trekken. Dus geef je bedrukte pennen weg, of lippenbalsem met een logo, sleutelhangers, borrelnootjes: alles ligt voor het graaien.
Sommigen parkeren auto's of vorkheftrucks in hun stand, of grote borstels, een compleet bubbelbad en een simulatiegolfbaan.
Er liep een meisje rond verkleed als doos, waar je je visitekaartje in kon gooien, nogal dubbelzinnig als je erover nadenkt. Ik durfde niet te vragen of het warm was in haar doos, maar zo zag het er wel uit.
Mannen waren als historische figuren verkleed, of ze hadden een Sherlock Holmespet op.
,,Is dat niet warm, zo'n pet?'', vroeg ik.
,,Verschrikkelijk'', zei de man, met iets van zachte g.
,,Daar word je snel kaal van'', zei ik zonder dat overigens zeker te weten.
,,Het is maar twee dagen, gelukkig'', zei de man.
De meeste aandacht trok de stand van een bedrijf dat zelf stands ontwerpt. Een dame slingerde zich Cirque du Soleil-achtig in de gordijnen op operamuziek met een beat. De stand bleek van een bedrijf te zijn, dat zelf stands inricht. Hun stand was verder vrij eenvoudig, maar wel met een mooie houten vloer, want ze hadden, legde de man die erbij hoorde uit, voor retro gekozen.
,,Wat zijn de trends in stands?'', wilde ik weten.
,,Wit'', zei de man onmiddellijk. En inderdaad, veel stands waren helderwit, een beetje zoals designcafes. ,,Maar je kunt je stand nog zo mooi maken, als er iemand instaat met de armen over elkaar, heb je er niks aan.''
,,Ze hebben ook allemaal grote plasmaschermen'', zei ik, want daar let ik de laatste tijd extra op.
,,Dat is al een paar jaar zo'', zei de man. ,,Maar nu we toch praten, volgens mijn kennen we elkaar. Komt u wel eens in de sauna?''
,,Ik kom nooit in de sauna'', zei ik verbaasd. Misschien dat rare vragen stellen ook hoort bij de aanpak van een succesvolle stand.
Hollumers
Bij de bijbehorende borrel van de Kamer van Koophandel was iedereen. Nou ja, vooral bedrijfsmannen. De representatieve meisjes waren in de stands achtergebleven, om de gratis pennen en de borrelnootjes aan te vullen.
Daar was zowaar ook Evelien, namens een uitzendbureau.
,,Heb je een poken'', wilde ze weten. ,,Ik wil gegevens uitwisselen.''
,,Bijna niemand heeft een poken'', zei ik. ,,Dat is een mislukt gadget.''
Ze gaf me daarom maar een ouderwets visitekaartje.
Bij de Cambuurstand trof ik Hollumer #2, Jan Bruin.
,,Evelien Sinnema loopt hier ook rond'', zei ik tegen hem en hij leek er helemaal blij van te worden. Hij gaf me zijn kaartje met de boodschap dat als ik Evelien weer zag, ik moest zeggen dat ze even bij deze stand kwam kijken.
Een beurs waar je maar liefst twee Hollumers tegenkomt, die is geslaagd.
