Of ik architect was, wilde een mevrouw weten, die zelf in de handel in duurzaam hout zat. Ik probeerde om haar heen het scherm in de gaten te houden, waar de tweede helft op te zien was van de voetbalwedstrijd Nederland-Rusland.
Want het was Nacht van de Architectuur in het HCL in Leeuwarden, met lezing en al, maar veel bezoekers waren er niet (vijftig, workshopstudenten meegeteld) en het gesprek kwam steeds op het voetbal terug. De bezoekers werden voor hun keuze beloond, iedereen kreeg een felgroen petje (made in china) en het bier en de hapjes voor een publiek van minstens tweehonderd uitgehongerde bouwkunstliefhebbers waren gratis.
Zelfs architect-goeroe Thomas Rau maakte in zijn praatje over 'oneplanetarchitecture' toespelingen op het voetbal. 'Oneplanetarchitecture' is een moderne kijk op bouwen, met gebouwen die hun eigen energie leveren, van gerecycled of in elk geval vriendelijk bouwmateriaal. 'Duurzaam bouwen' - dubo voor insiders - is Rau nog te simpel. Duurzaam bouwen is seks, vergeleek hij, oneplanetarchitecture is liefde.
Hij zei ook: ,,Wij zijn allemaal hoog opgeleide mensen, maar niemand van ons kan een boom maken.''
,,Dat kunnen we wel'', zei de vrouw me in de pauze, die net zo lang duurde als de tweede helft. Want ook deze hoog opgeleide mensen wilden het voetbal zien, een medewerker van Rau had zelfs een oranje pruik meegebracht.
Een enkeling interesseerde het niet, zoals Nynke Rixt Jukema, de jonge Friese ster aan het architectenfirmament.
Ook de duurzame houtvrouw praatte door of er niks aan de hand was. ,,We kunnen een boom bouwen, door hem te laten staan'', zei ze. Ik knikte en zag achter haar hoe Edwin van der Sar een doelpunt voorkwam. Ze ging door over de ontbossing in Brazilie die je op Google Earth duidelijk kunt zien, de machteloosheid van de politiek, een project in Ghana waar ze bij betrokken was.
,,Ik ga even een nieuw biertje halen'', zei ik.
Daarna kwam er verlenging, maar we moesten door met de architectuur. Dus sprak spreekstalmeester Jaap Jepma af met de techniek dat die het grote scherm op de wedstrijd zouden zetten als daar iets bijzonders gebeurde, terwijl de workshopstudenten de ontwerpen voor vier 'kraamhotels' uitlegden, die ze hadden gemaakt.
Al tijdens kraamhotel # 1, op het Wad gesitueerd, was het raak. Het scherm flitste aan en allerlei Russen buitelden blij over elkaar. 2-1 voor hun.
Bij kraamhotel # 2, in de Sinai-woestijn, ging het scherm weer aan. Uitzinnige, halfnaakte Russen sprongen op en neer op de tribune. Het was 3-1.
De medewerker van Rau smeet zijn oranje pruik op de grond. Kraamhotel # 3 (vulkaaneiland Lanzarote) en # 4 (de toppen van de Alpen) werden door een wat stil zaaltje bekeken.
(De foto met Thomas Rau en wethouder Yvonne Bleize kreeg ik van Harm Okkema, dank)
