Ik had net een telefoontje van iemand die me dood wil hebben, althans, een dame die me een brochure wil opsturen van een uitvaartvereniging. Ze zei haar naam erbij, en herhaalde die aan het eind van het gesprek, dus het zal wel opgenomen zijn, want dat doen die achterbakse griezels.
Ze wilde me een brochure toesturen, dus moest ze even checken of alle gegevens wel kloppen. Ben ik de heer A. Walthaus? Dat kon ik niet ontkennen. Volgde mijn adres, dat ook juist was.
,,En u bent geboren in 1979?'', ging ze door. Hoe kom je erbij, dacht ik, maar ik zei: ,,Ja dat klopt.''
,,Aha, op 18 november?'', vroeg ze door. Ook helemaal naast, maar ik zei weer dat het correct was.
,,Dus u bent 29 jaar?'', vroeg ze. Ik moest snel even rekenen, want je wilt bij zo iemand niet tegen de lamp lopen.
,,Dat is correct'', zei ik. Later realiseerde ik me pas dat het niet kan, want het is nog geen 18 november geweest, ik had 28 moeten zeggen.
,,Bent u de heer A. Walthaus?'', wilde ze weer weten. Vermoedelijk was ze nu achterdochtig geworden.
,,Nog steeds'', zei ik.
,,Dan komt de brochure binnen enkele dagen bij u.'' En ze herhaalde haar naam, Ida of Sieta of zo. Ik heb een hekel aan die vervelende bellers, maar iemand die me zowel een mooie begrafenis toewenst en me in een adem door twintig jaar jonger maakt heb ik niet dagelijks aan de lijn.
