Homo's

Wat er precies aan de hand is weet ik niet, maar in de Verenigde Staten hebben ze iets met homo's. Je hoeft de tv maar aan te zetten of daar zijn ze: homo's in soapsituaties in 'Queer as folk", homo's in de gevangenis in 'Oz', homo's in reality games in 'The great race'. En het allerleukste zag ik deze week: 'Queer Eye for the Straight Guy', een tv-programma waarin een team van vijf homo's, goed onderlegd in woninginrichting en mode, elke keer een heteroman onder handen neemt die volgens een vrouw uit zijn leven eens iets aan zijn verschijning en zijn woning moet doen.

Een heel raar nichterig programma, waar ik erg om moest lachen, twee mannen slepen de man in kwestie mee naar dure modewinkels, terwijl de andere drie met het huis aan de gang gaan. ,,This is a disaster area'', stelde een van hen vast in een badkamer, en begon meteen alle kastjes van de muur te trekken. ,,This is not what we specialists call a chick magnet'', zei de meest nichterige tegen een man met inderdaad een heel lelijk huis.

Die man had al zeven jaar geen vriendin meer, zelfs zijn moeder, die een verdieping lager woonde, klaagde erover. Hij kreeg een make-over, zijn bon-jovihaar ging eraf en hij kreeg kookles, zodat hij die avond voor een groot gezelschap van vrienden en vriendinnen kon koken. Want ze maken van mannen metrosexuelen, dat begrijpende, invoelende en huishoudelijke soort man dat hier erg in is, er is zelfs een blad over.

Ik ben nu in Austin en volgens de lonely planet is daar een opvallende homodancing met countrymuziek waar halfnaakte cowboys achter de bar staan in te tappen. Eigenlijk durf ik zulke cafes niet in, maar de gids schreef dat het heel lollig moest zijn, Yee-haw! stond er middenin de tekst, dus ik was er wel nieuwsgierig naar. The Rainbow Cattle Company heet het.

Het was niet moeilijk te vinden, maar omdat je bij Amerikaanse cafes nooit naar binnen kunt kijken stond ik wat te twijfelen bij de deur. Ik dacht bij mezelf: ik ben ooit met een parachute uit een vliegtuig gesprongen, met een auto door de Sahara gereden, heb bedreigingen in een all-black cinema in New York doorstaan - zal ik dan een eenvoudige homotent als deze niet in durven? Hup, niet van dat benauwde.

Het was een enorme tegenvaller. Er stond een dikke Mexicaan achter de bar, gelukkig niet halfnaakt, er waren biljarts, dartboards, neonreclames van biermerken aan de muur. Als het handjevol bezoekers niet soms arm in arm had gestaan, was het me vermoedelijk niet opgevallen dat het een homobar was. Na een tijdje zag ik dat ze op tv schermen wel allerlei plaatjes vertoonden van cowboys zonder shirt, afgewisseld met foto's van sportteams.

Alleen op de dansvloer, een beetje verhoogd als een boksring, was het duidelijk. Daar waren ze net toe aan de uitslag van de Amateur Strippers verkiezing, gepresenteerd door de slechtste travestiet die er bestaat. Zij of hij vond het het toppunt van humor steeds de namaakborsten uit haar jurk te vissen, die in het publiek te gooien en dan weer terug te vragen. Hierbij vergeleken is zelfs Herman van Veen een groot entertainer. De vier amateurstrippers stonden in onderbroek te wachten om te horen of ze wat gewonnen hadden. De hoofdprijs ging naar een kale man, die in zijn onderbroek ook een soort namaakborst gestopt had, wat je soms ook bij balletdansers ziet.