Bear-LEEN-er

In Berlijn zijn ze er erg trots op dat John F. Kennedy nog tijd had om langs te komen, vlak voor hij in 1963 zou worden neergeschoten. In het splinternieuwe Deutsches Historisches Museum, van museumbouwer I. M. Pei, hebben ze er althans een tentoonstelling over ingericht, met veel foto's en filmpjes en zelfs twee Superman-strips waarin Kennedy optreedt.

Het leukste wat er lag waren de kladjes die Kennedy maakte voor zijn Berlijnse speech. Ergens in de VS bedacht hij al dat hij ging zeggen dat hij een Berlijner is, en hij liet door een kennis die het Duits machtig was opschrijven hoe hij dat in die taal moest zeggen. ,,Ish bin ein Bear-LEEN-er'' had die genoteerd. En dat zegt Kennedy dus, als je goed naar de speech luistert hoor je dat eigenlijk ook wel.

Verderop projecteren ze op een groot scherm het amateurfilmpje van Abraham Zapruder, waarop je kunt zien dat Kennedy in het hoofd getroffen wordt.

Joop en ik staan te luisteren als een gids erbij vertelt dat je straks kunt zien dat Jackie uit de auto probeert te klimmen. ,,Nee'', zeggen we tegelijk tegen elkaar. Want ze klom op de kofferbak om een stukje weggespatte hersenpan te pakken. Dan komt het filmpje aan het fatale moment. ,,Dat hebben we wit gemaakt'', zegt de gids. En erna zijn alle beelden een tijdje vaag.

Waar is dat goed voor, vraag ik later aan de gids. Dat hebben ze met opzet gedaan vanuit het museum, legt hij uit, want er komen hier ook kinderen. Meteen vind ik het museum, hoe nieuw en groots het ook is, niet veel meer. Dat wordt nog wat als ze hier iets over de oorlog gaan doen, denk ik wraakzuchtig, want die is nog veel minder geschikt voor kinderen.