Post voor Cinema Ascona

FM Herder, bestuurslid van Cinema Ascona, stuurde een kaart uit Ascona, mede namens Lady Sham '69.

,,De bioscoop van Ascona bestaat honderd jaar!'', meldt hij achterop. ,,Wat ze draaien? Shrek 3. Nou ja!''

Cinema Ascona heeft duidelijk meer gevoel voor uitzonderlijke films dan de Cinema van Ascona.

(Binnenkort is er overigens een bijzondere vertoning. Nee, niet in het Kinopalast. Daar hebben vandalen de wc's kapotgetrapt)

Untergangsters

Er staat productiebedrijf Constantin Film, maar vermoedelijk zit Bernd Eichinger erachter, de schrijver en producent van 'Der Untergang'. Alle bewerkingen die er gemaakt zijn van de scene waarin Hitler uit zijn bol gaat in die film worden nu van YouTube verwijderd. Dus ook die van Cinema Ascona, in het Fries. (Inmiddels las ik een interview waarin zowel Eichinger als de filmregisseur vertellen dat ze de mash-ups grappig vinden).

Daar waren er drie van. Een over het Abe Bonnema en het Fries Museum (3156 keer gezien), een over Albert Speer en het Cambuurstadion (5909 keer gezien) en een over Goebbels in tranen, omdat hij geen Abrahampop bij de vijftigjarige Himmler in de tuin mocht zetten (1191 keer gezien).

Die laatste staat er gek genoeg nog steeds op.

Nu ja, ze zijn toch al vertoond op de avond met filmnazi's tijdens het filmfestival, dus ze hebben hun doel gediend.

Wel hebben we een berichtje rondgestuurd. Kijken wat dat doet:

Geachte belangstellenden en bezoekers van Cinema Ascona,

Het Duitse filmproductiebedrijf Constantin Film heeft YouTube opgedragen, de parodieën te verwijderen die de afgelopen jaren gemaakt zijn op een scene uit 'Der Untergang'. Meestal gaat het om de scene waarin Hitler zich enorm opwindt, waar creatieve geesten door ondertiteling of nasynchroniseren een andere draai aan geven.

Cinema Ascona was de eerste en enige, die drie scenes uit de film in het Fries nasynchroniseerde. Er was een over het nieuwe Cambuurstadion, ontworpen door rijksarchitect Speer, een over Hitler die zich opwindt over de pruts-architectuur van architect Bonnema, die nog geen tuinhuisje kan ontwerpen en een derde, waarin Goebbels emotioneel wordt omdat hij geen Abraham in de tuin mocht neerzetten bij de vijftigjarige Himmler.

De drie films zijn vertoond op de nazi-avond van Cinema Ascona, tijdens het Noordelijk Film Festival in Leeuwarden en erna op YouTube geplaatst. Twee van de drie zijn nu verwijderd, die van Abraham is gek genoeg blijven staan. Misschien durft het Duitse filmproductiebedrijf daar de vingers niet aan te branden, omdat de stamvader van de joden altijd wat gevoelig ligt.

Cinema Ascona betreurt de gang van zaken, vanwege de aanval op het vrije woord en op het Fries, maar zit er verder niet erg mee. Het blijven Duitsers, zeggen we dan maar. Wij gaan intussen gewoon door met onze filmactiviteiten, illegaal of niet, want film moet gezien worden en niet verwijderd.

Met vriendelijke groet,

Voorzitter De Zilveren Strandjutter (ook bekend als A. Walthaus, om het even Duits te houden), namens de andere bestuursleden DJ Rund Funk, De Ascona, FM Herder, De Heidi en De Kesanova.

Wat het bracht



Dezelfde dag nog was het bericht te vinden op de websites van Liwwadders en LC.nl, in de Leeuwarder Courant en op Omrop Fryslan.

Stationsweg 2

,,We hebben hier nog heel wat mee te doen voor er iemand weer iets mee kan", zegt dinsdag  Jur Raatjes in de Leeuwarder Courant.

Hij is de eigenaar van het pand naast Cafe Wouters aan Stationsweg 2 in Leeuwarden, waar twee krakers er een enorme bende van hebben gemaakt. Dat is, voor de Cinema Ascona-volgers onder de lezers, het pand waar Cinema Ascona twee keer voortreffelijke filmmiddagen heeft georganiseerd.

Huisbewaarder Carex had het aan de Kesanova verhuurd, die er iets knus en gutbürgerliches van had gemaakt met hertengeweien, koekoeksklokken en zijn kunstwerken.

Eerst was er deze op zich al gedenkwaardige filmmiddag.

En toen de beruchte, waar we na afloop, dankzij een kolendampende generator tijdens het opruimen, in het ziekenhuis belandden. Daar is ons een nachtlang zuurstof in het lijf gepompt.

Dat was tevens de laatste keer, want door de voortvarende aanpak van de Leeuwarder Courant was Cinema Ascona het pand subiet kwijt. Toen kwamen die krakers erin. Nou, ik weet wel wie ik liever in mijn leegstaande pand zou hebben.

Kijk maar naar de mooie foto's die Marieke van der Veen bij die tweede Ascona-avond maakte. Zeg nou zelf, Cinema Ascona bestaat uit ideale huisbewaarders.

Bijbels en metworst

Cinema Ascona maakte het afgelopen weekeinde deel uit van het Notfall Filmfestival en kijkt er met tevredenheid op terug. Het publiek hopelijk ook.

Voor een deel vertoonde Cinema Ascona complete films, maar er waren dagelijks ook bijzondere gasten. Hier, voor de geschiedschrijving, een kort overzicht.

Vrijdag

1: Fubar II: Balls to the Wall (2010, Michael Dowse). Sukkelaars proberen zich staande te houden als pijpenleggers in Canada.

2: Andy, Bloed en Blond Haar. (1978, Frank Wiering). Een favoriet van Cinema Ascona, ditmaal vertoond met Frank Wiering erbij.  Hij vertelde dat de film - de enige speelfilm die hij maakte - nog steeds een paar keer per jaar ergens vertoond wordt en hij meestal niet gaat. Voor Notfall maakte hij een uitzondering, en hij raakte er maar niet over uitgepraat hoe leuk hij dit festival vond.

In het gesprek na afloop bekende hij nooit zonder schaamte naar de film te kijken: hij ziet allerlei dingen die hem niet naar de zin zijn en zou de film het liefst over willen maken. Maar dat kan niet: hoofdrolspeler Andy Vrielink, in het echt net zo'n branieschopper als in de film, is aan lymfenkanker overleden.

Paul Verhoeven had hem willen hebben voor 'Spetters' - een film die in Wierings ogen toch al een ripoff is van 'Andy' - maar Vrielink vond Verhoeven een lul. Dus dat ging niet door.

Verder heel veel mooie details, over het huis van Wierings ouders (in de film dat van Andy's ouders), de roze geschilderde auto, die tijdens het filmen steeds verder uit elkaar viel, de ,,nieuwe ongevoeligheid'' die Wiering destijds zag en die hij in zijn film wilde laten zien. Die nu alleen nog maar sterker is geworden, volgens hem.

En dat Jonna Koster, de Marilyn Monroe-achtige vrouw in de film, nu getrouwd is met een belangrijke auteursrechtenadvocaat.

3: Die Reise ins Glück (2004, Wenzel Storch). Eigenaardige Duitse film, een bontgekleurde mengeling van sprookjes, operettedecors en viezigheid. (Opvallend: de Duitse schandaalregisseur Jörg Buttgereit heeft eraan meegewerkt. Die werd op het Notfallfestival nog genoemd als een favoriet door porno- en horrorfilmer Erik Zijlstra uit Franeker).

Zaterdag

1: Come and See (1985, Elem Klimov) Beroemde en nog steeds meesterlijke sovjetfilm over de Duitse bezetting en wreedheden in Wit-Rusland, door de ogen van een jonge jongen. Geen makkelijke kost voor de zaterdagmorgen, maar de zaal zat vol.

2: Otto Pekel. Zaterdagmiddag was Otto Pekel bij Cinema Ascona op het Notfall-filmfestival en al een paar uur later was er een verslag van, gemaakt door cameraman Ronald. Hulde!

Het tiroler muziekje dat bij zijn nieuwste filmpjes zit, verklapte Otto, is uit de tijd dat hij zendpiraat was. In het filmpje hoor je hem de bedragen opsommen, die hij eigenlijk nog als boetes aan de radiocontroledienst zou moeten betalen.

,,Waarom ben ik zo bijzonder voor jullie'', vraagt hij zich nog af ook. Nou, hierom bijvoorbeeld.

Otto had op ons verzoek metworst meegenomen van slager Meinie Koning van de gelijknamige versmarkt, die er goed in ging. Hij kwam bovendien met een nieuwtje: Otto Pekel gaat aan de volgende gemeenteraadsverkiezingen meedoen, met een eigen lijst.

(Een verslag staat op de site van Prachtig Pekela, ook Lars komt erin voor.)

3: Aachi & Ssipak (2006, Jo Beom-jin). Zuidkoreaanse manga over een toekomst waarin energie gewonnen wordt uit poep, die beloond wordt met sterk verslavende lollies, waar een bende jacht op maakt. Een van de bezoekers omschreef het als ,,een soort smurfengenocide''.

4: Hanna (Joe Wright, 2011). Meisje is door haar vader opgevoed tot moordenares, en gaat op missie. De film sloeg zo aan, dat hij dadelijk erna nog eens is vertoond in een andere zaal.

5: Bollywood. Een reprise van het programma dat Ascona in mei in de puddingfabriek in Groningen had gedaan, maar dan met een iets andere volgorde. Met als hoofdfilm:

6: Enthiran (2010, Shankar). Professor bouwt robot in zijn gelijkenis, die door een boze concurrent omgebouwd wordt tot een machtig wapen. Terminator/Matrix/Frankenstein in Bollywood, dus met zang en dans.

Nou ja Bollywood: eigenlijk is dit een Tamilfilm. Met een Fries tintje, bleek aan het einde. Arjen Tuiten uit Joure stond op de aftiteling. We stuurden een mail om hem te complimenteren. Hij reageerde: ,,Het is een film die gedaan is door Legacy Effects waar ik toen voor werkte, maar heb er zelf niet aan mee gewerkt... Ik zat toen op een andere productie. Dus hoe mijn naam er bij op staat is een raadsel maar goed.''

Zondag

Zondag was voor de religie en de gasten.

1. The Gospel of Caesar (2007, Jan van Friesland). Documentaire over Francesco Carotta, die op basis van taalovereenkomsten en nog zo wat heeft vastgesteld dat Jezus Christus en Julius Caesar dezelfden zijn.

Van Friesland, ouddirecteur van Omrop Fryslan, was erbij en vertelde dat hij bij het maken van deze documentaire veel hinder had ondervonden. Hij was zelfs bedreigd, maar daar wilde hij niet meer over kwijt.

2. Jezus in de cinema. Aan de hand van tien fragmenten gingen Asconalid Jacco de Boer en dominee Mirjam Kollenstaart-Muis het beeld van Jezus, Johannes de Doper en de bergrede bij langs. Na afloop deelde evangelistisch cabaretier Ruurd Walinga bijbels uit aan het publiek.

Veel spot was er niet bij, al schoot de Asconadirecteur bij de film uit 1979 met Brian Deacon als Jezus in de lach vanwege de algemene hoogdravendheid, het keurig geborstelde haar van Jezus en de jute zakken die alle anderen dragen. Veel mooier en aardser is

3: Il vangelo secondo Matteo (1964, Pier Paolo Pasolini), de beroemde verfilming van Pasolini van het evangelie van Mattheus, met de economiestudent Enrique Irazoqui in de hoofdrol, die later nog een tijdlang in Zwolle moet hebben gewoond.

Extra

Verder werd op het festival een film opgenomen door en met kinderen, 'De man in de kelder', onder leiding van Marten Winters, waar ik zomaar de rol van moordenaar in mocht spelen.

De arrestatie door de politie leek zo echt, dat sommigen zich zorgen maakten.Of zich misschien verheugden, dat kan natuurlijk ook.

Cinema Ascona Wintergasten: Up in Smoke!

Dit was de eigenaardigste Cinema Ascona vertoning ooit.

Dat kwam niet van het programma, in Villa Ascona, waar ditmaal De Heidi een reeks fragmenten voor de kijkers had uitgezocht. Dat programma was vlekkeloos, boeiend en afwisselend. Er werden fragmenten getoond uit:

01. Nosferatu, eine Symphonie des Grauens (F. W. Murnau, 1922) - lijkbleke vampier laat zich door een vrouw in de val lokken
02.Nosferatu, Phantom der Nacht (Werner Herzog, 1979) - lijkbleke vampier heeft in de remake niks bijgeleerd en laat zich wederom in de val lokken
03.Eetscenes uit verschillende Bud Spencer/Terence Hillfilms
04. Een motorstrijd uit ...Altrimenti ci arrabbiamo! (Marcello Fondato, 1974), ook met Bud Spencer en Terence Hill. In Nederland heette de film destijds 'Pas op! Of we slaan erop!'
05. Cheech and Chong's Up in Smoke (Lou Adler, Tommy Chong, 1978) - lekkere stonerhumor
06.True Stories (David Byrne, 1986). Dominee ontvouwt tijdens een kerkdienst al zingend ('puzzling evidence') met gospelkoor en al een samenzweringstheorie
07.Down by law (Jim Jarmusch, 1986). Roberto Benigni, Tom Waits en John Lurie zingen 'Icecream, you scream' in de gevangenis.
08.Coffee and Cigarettes (Jim Jarmusch, 2003). Het fragment Jack shows Meg his Tesla Coil, met Meg en Jack White. Commentaar De Heidi: ,,Dit gesprek gaat helemaal nergens over. Net als de meeste gesprekken in het leven.''
09. Malcolm McLaren, The Ebonettes, Double Dutch (1983), discohitje met mooie touwtjespringersclip
10. Twee speeches uit The great dictator (Charlie Chaplin, 1940), live begeleid op gitaar door Martin Pals (zie bovenstaande foto, van Marieke van der Veen). En hoe!
11. M.O.G. Rule Cool en Too Long. Twee nummers van Muziekvereniging Ons Genoegen, waar diezelfde Martin in zat toen hij nog lang haar had. Binnenkort begint de herontdekking van die band, dankzij Pick Up Records.
12. American Hardcore (Paul Rachman, 2006). Fragment uit een documentaire over hardcore/punk in de Verenigde Staten, waarin oudere heren vertellen hoe ze vroeger tekeergingen tegen de Huisje-Boompje-Beestjemensen.
13. Crass: There is No Authority but Yourself (Alexander Oey, 2006). Fragment uit een documentaire over de anarchistische punkband Crass, nu in een soort commune wonend en bezig met composteren en over vroeger praten.
14. Hated: GG Allin and the Murder Junkies (Todd Phillips, 1994). Stuk uit docu over GG Allin (doopnaam Jesus Christ Allin), Amerikaanse performancepunker die op het toneel scheet, zijn publiek te lijf ging en zichzelf tot bloedens toe met de microfoon sloeg. Een jaar voor de documentaire was hij aan een overdosis overleden.
15. Entr'acte (René Clair, 1924) Dadaistische film, wederom met livemuziek van Martin Pals.

De bezoekers maakten een tevreden indruk, er ging veel Glühwein doorheen en de erwtensoep was vrijwel op. Meer foto's van de middag zijn hier te zien.

Up in Smoke II



Daarna ruimde een klein ploegje alvast wat op en ging het grote aggregaat uit, dat in een kamertje verderop, het enige met een raam dat open wil, achter een gesloten deur had staan grommen. Het stond er blauw van de rook.

En hoewel er minstens honderd jaar waarschuwende literatuur bestaat over onvolledige verbranding in slecht geventileerde ruimtes, hadden we - drie bestuurders die nog bezig waren - niets in de gaten. De deur naar dat kamertje werd opengezet, zodat het allemaal wat sneller kon doorluchten.

Een uur later zaten we in het MCL, met een veel te hoog gehalte koolmonoxide in het bloed. ,,Wat voor films draaiden jullie daar?'', wilde een broeder weten die vermoedelijk een verband zag.



Maar het waren de films niet, een van ons was flauwgevallen, toen het opruimen al achter de rug was. De anderen hadden een ambulance gebeld, met als gevolg dat ze zelf ook meemoesten. ,,Want u hebt een veel te rood gezicht'', zei de ambulancebroeder tegen de een, en tegen de ander, die zei dat hem niks mankeerde: ,,U bent ook binnen geweest.'' En binnen, dat hadden we getest, ging het koolmonoxidepiepertje uit de ambulance als een gek tekeer.



Het draaide erop uit dat drie bestuurders en de vrijwilligster die mee had geholpen de nacht in het MCL moesten doorbrengen, met een zuurstofmasker voor om de koolmonoxide er grondig uit te spoelen.



De ongerustheid over de gewone bezoekers was groot, maar daar bleek het allemaal mee te vallen. Als ze al kwalijke dampen hebben binnengekregen is frisse lucht een goed medicijn.



Ook met onszelf viel het uiteindelijk mee, een arts die een glimlach niet kon onderdrukken ontsloeg ons. Hij sprak op een toon van Jullie Hebben Je Lesje Wel Geleerd.

Dit was werkelijk de raarste Cinema Ascona ooit. En met dat aggregaat doen we niet weer. Dat lesje is duidelijk, dokter.

(Dit schreef de Leeuwarder Courant erover. Dit schreef Andries Veldman op Liwwadders. Hij is de helft van Cinema Ascona's zwarte lijst...)

Bier, Wurst und Ascona

Al dacht een enkeling er anders over, de organisatoren van Cinema Ascona, vrijdagavond in het Filmhuis, waren wederom enorm met zichzelf en het programma ingenomen.




Er was een toptien - of eigenlijk een topzeventien - van mooie filmnazis, en het Filmhuis was fraai versierd met schilderijen, die vrijwilligers enthousiast voor ons naar binnen droegen. Daarbinnen was er fraaie marsmuziek, worst en bier. Laat dat sfeermaken maar aan Cinema Ascona over.



Het publiek genoot met volle teugen, daar leek het in elk geval op. De zorgvuldig uitgekozen filmfragmenten en onze Friese nazi-nchronisaties gingen er goed in. Hieronder staan ze alledrie.







Oh ja, A., Ascona-bezoekster van het eerste uur, vond dat het allemaal niet kon. Haar ouders uit Duitsland, vertelde ze de vorige dag, waren verontwaardigd geworden toen ze ervan hoorden en zeiden dat ze een ingezonden stuk naar de krant moest sturen. Dat zou heel mooi zijn...

Brommen, gaten en gratis chips

Omdat het besef dat ieder mens recht heeft op Cinema Ascona steeds meer doordringt, komen er ook steeds meer mensen op Cinema Ascona. Het festival was druk bezocht, er waren 23 tenten en volgens tellingen misschien wel honderd bezoekers.

Toch wist het bestuur de lage organisatiegraad en de zorgvuldig gekoesterde wanorde te bewaren, zodat allerlei apparaten het nog niet deden toen de eerste bezoekers er al waren.

In de zaal van de Zilveren Strandjutter was een brom te horen, die niet verholpen kon worden. ,,Het is net of hij luider wordt", zei sounddesigner Marinus Groen halverwege de avond. Misschien klopte dat, maar hij bleef toch zitten want dankzij Ascona kent hij nu de prachtfilm 'Myra Breckinridge'.

Zo is het publiek bij Ascona. Nog een voorbeeld: hoewel er vorig jaar een paar projectieschermen uit het grof vuil zijn gevist, waren die nu weer ergens onvindbaar. En projecteerden FM Herder en De Allegro op lakens. In dat van FM Herder zat een gat. Ook daar heeft geen mens over geklaagd, want de kwaliteit van de films was weer hoogstaand.

Vaste bezoeker Andrea Moeller, die na de eerste keer had gezegd dat dit te leuk was om nog een keer te doen, had ruiterlijk een zelfgemaakte taart met vijf kaarsjes en verscheidene gummi-baerchen meegenomen. Want dit was alweer de vijfde editie. Daarom waren er gratis chips. Los ervan dat het festival op zich ook gratis is.

Voor de geschiedschrijving de programma's in de vijf vertoningszalen met uit veiligheidsredenen alleen de Asconanamen van de programmeurs.

De FM Herder-zaal (de autobox)

Frankenstein's Army (Richard Raaphorst, 2013). De nazis blijken een leger achter de hand te hebben gehad van Frankensteinachtige wezens: menselijke resten gecombineerd met machines.

God bless Ozzy Osbourne (Mike Fleiss, Mike Piscitelli, 2011). Documentaire over Ozzy Osbourne.

De Allegro-zaal (de legertent)

Iron Man 3 (Shane Black, 2013). Voor de oudere jeugd, schreef de Allegro erbij. Die zat daar dan ook allemaal.

Appleseed: Ex Machina (Shinji Aramaki, 2007). Manga met een stad die door terroristen wordt aangevallen en twee ongewone partners die daartegen strijden.

Hodejegerne (Morten Tyldum, 2011). Noorse thriller over een headhunter die bijverdient als kunstrover. Tot hij een Rubens jat van een James-Bond-achtige commandofiguur.

Sharknado (Anthony C. Ferrante, 2013). De culthit van dit moment, over tornado's met haaien erin. Pulp met de laatste rol van Cory Monteith, de Glee-ster die aan een overdosis overleed. Hier kwam speciaal bezoek voor uit Midlum. Achteraf vroeg hij zich af of hij dat uur van zijn leven ergens terug zou kunnen krijgen.

Zoo (Robinson Devor, 2007) Documentaire over seks met dieren, naar aanleiding van de Amerikaan die stierf nadat hij zich door een paard had laten nemen. Hier kwamen speciaal bezoekers voor uit Kollum, met een oude Mercedes.

After Hours (Martin Scorsese, 1985). Brave kantoorman komt na werktijd in een wirwar van gebeurtenissen terecht, door de afspraak met een meisje.

De Kesanovazaal (de kantine)

De Kesanova had een programma van Ghibli- en andere Japanse tekenfilms, My neighbor Totoro, Princess Mononoke, Ghost in the Shell, Metropolis en Grave of the Fireflies. Van deze vijf draaide hij er maar drie.

Daar staat tegenover dat hij de volgende dag een goed kinderprogramma verzorgde met de eerste 'Verschrikkelijke ikke'. De kinderen hadden in de zon kunnen spelen, maar kozen voor het duister. EN 'Grave of the Fireflies', daar gaan we nog wel eens iets bijzonders mee doen.

Zelf ging de Kesanova buiten op een tv, met De Boschfazant, District 9 kijken op een tv. (Zie de foto bovenaan).

De Zilveren Strandjutterzaal (de paardenstal)

Minuscule (Hélène Giraud, Thomas Szabo, 2006). Franse half-tekenfilms over insekten en andere kleine diertjes in de Provence. Kinderen waren er niet bij weg te slaan,  ouderen applaudisseerden soms.

Killer Joe (William Friedkin, 2011). Gezin in een caravan huurt een moordenaar in, die tevens bij de politie ziet. Hij moet moeder uit de weg ruimen, want ze rekenen op een mooi bedrag van de verzekering. Seks en fastfood.

Myra Breckinridge (Michael Sarne, 1971). De tot Myra (Raquel Welch) omgebouwde Myron Breckinridge gaat naar Hollywood om geld van zijn/haar oom te eisen en wraak te nemen op de Amerikaanse man in het algemeen, en eentje in het bijzonder. Seks en cowboyhoeden.

Bad Biology (Frank Henenlotter, 2008). Een vrouw met zeven clitorissen stuit op een man met een penis van een halve meter. Romantische komedie vol verlangens en een op hol geslagen geslachtsdeel. Seks en machines.

The ABC's of Death (26 regisseurs, 2012). Elke letter van het alfabet komt voorbij in 26 korte filmpjes over de dood. Hondengevechten, toilet-angst, scheten en gas. Seks en kettingzagen.

De  Grote Zaal, vol Deense producten.

Heavy Meppel. Overzicht vol heavy-metalclips

Kapringen (Thomas Lindholm, 2012). Onderhandelingen rond een gekaapt vrachtschip, met een kok die dacht dat hij bijna thuis zou zijn.

En kongelig affaere (Nikolaj Arcel, 2012). Ineens opvallend veel dames in de zaal (veel heren zaten op dat moment bij Sharknado). Deense koningin in de achttiende eeuw kreeg iets met haar arts.

Nordvest (Michael Noer, 2013). Boefje in Denemarken denkt dat hij klaar is voor het grote werk.

Dat alles bij elkaar maakte, dat er de volgende ochtend na het ontbijt grote tevredenheid was bij de bestuursleden. Deze foto is gemaakt door De Heidi, die caterde. Catereerde. Cateringde. Die zorgde voor het bier en de hapjes.

Erectie-alarm

Pim de la Parra, die met Wim Verstappen een geruchtmakend filmduo vormde in de jaren zeventig, sprak ons toe vanaf het scherm. Dat was in Eye in Amsterdam, waar maandag een gerestaureerde versie van Blue Movie uit 1971 vertoond werd.

De kern van het Cinema Ascona-bestuur was erbij. Het kwam goed uit dat de penningmeester juist een vintage-stoel verkocht had aan iemand in Amsterdam en er met zijn grote auto toch heen moest.

De uitwisseling gebeurde, heel filmisch, in het schemerduister voor het Eye-gebouw.

Zelf had ik het Scorpio Scrapbook in de tas, een aardig boekje over de films van Pim & Wim en een aflevering van het blad Skoop over het Blue-Movie-gedoe van toen.

De film gaat over een jongeman (Hugo Metsers) die vijf jaar vast heeft gezeten omdat hij gerotzooid had met de vijftienjarige dochter van een notaris uit zijn dorp. De reclassering (Helmert Woudenberg) heeft hem een woning in de splinternieuwe Bijlmer in Amsterdam toegewezen.

De flat zit vol verveelde geile huisvrouwen, die als smoesje voor seks kopjes suiker lenen. Dus Metsers doet het overal, tot in de lift toe met een blondine van wie ons kritisch bestuurslid na afloop per se de naam wilde weten. Die heet Marijke Boonstra.

Zij is niet Fries, maar we vonden toch een Fries tintje in de film. Want in een van de woningen hangt de poster Artis Moet Blijven in de gang. En daar staat José op, al heel lang de vriendin van de vaste Ascona-bezoekers. Die in Surhuizum wonen. Voilà, trivia!

De film was eerst afgewezen door de filmkeuring - toen bestond er nog zoiets - en na een krachtig en erudiet verweer van Verstappen (dat in zijn geheel in Skoop werd afgedrukt) alsnog goedgekeurd. Kort daarna hield de filmkeuring op te bestaan.

Pim de la Parra, die de bezoekers van te voren toesprak in een filmpje vanuit Suriname, vertelde gniffelend hoe weinig er maar gebumsd werd (dat woord gebruikte hij) en hoeveel aanstoot er was geweest omdat het lid van Hugo Metsers zich tijdens de opnamen verhief en je dat net in het kader van het beeld kon zien.

Zo herinnert hij zich dat misschien, maar er klopt weinig van. Hugo Metsers zijn piemel, slap en half stijf, kwam ruim in beeld. Hij doet het vooral met Carry Tefsen, die later bekend zou worden als Mien Dobbelsteen in de serie Zeg eens Aaa.

Na afloop werden allerlei betrokkenen voor het doek gehaald, voor een nagesprek. Dat was een wonderlijk gedoe, omdat de microfoons niet goed werkten en bovendien onduidelijk was of iedereen er wel was.

Bill van Dijk bijvoorbeeld, later een musicalster en in deze film een burgermannetje dat er aan de geile flat ten onder gaat, was er niet.

Maar wel Hugo Metsers (rechts op de foto) en Carry Tefsen. Zij was goed te herkennen, maar hij is volkomen veranderd.

De indrukwekkende bakkebaarden zijn verdwenen en er staat nu een vriendelijke, kale senior met een brilletje.

,,Mag ik u een handtekening vragen in mijn Scorpio Scrapbook'', vroeg ik hem.

,,Ja leuk, natuurlijk'', zei hij, en zette een elegante lange krabbel onder een foto waar hij zelf een halve eeuw jonger op staat.

Ook Carry Tefsen zette een handtekening, maar dat was meer het soort paraaf dat leraren vroeger in klassenboeken zetten. ,,Hij is niet zo mooi'', zei ze er zelf bij.

Er waren meer van zulke fans. Achter ons zaten twee jongens die allerlei posters hadden meegenomen en dezelfde Skoop die ik ook had.

De secretaris van Cinema Ascona liet de dvd van Blue Movie door haar tekenen, zodat we nu al over drie gesigneerde dvd's beschikken:

Andy, Bloed en Blond Haar
Spetters
en deze.

We hadden destijds Daniel ook moeten laten signeren, maar daar hebben we toen zo snel niet aan gedacht.

Bericht uit de ruimte

Op Cinema Ascona in Space zijn gisteravond 112 3D-brilletjes uitgedeeld, dus zoveel bezoekers waren er nemen we dan aan. Een verbazingwekkend leuke avond was het, waar de bezoekers zelf voor de warmte moesten zorgen en dat ook deden.

Wat voor bezoekers?

• Iemand die fotografeert met een Rolleiflex (12 beelden op 1 negatiefrol) omdat hij digitale fotografie onzin en lelijk vindt.



• Iemand die na het openingsfilmpje, waar allerlei beelden van ruimteschepen in zaten, die ruimteschepen na afloop zo opsomde, met naam en al.



• Iemand die de film 'Spaceballs' 4 x heeft gezien.



• Iemand die de film 'Silent Running' 4 x heeft gezien.



• Verschillende mensen die nog nooit '2001 - A Space Odyssey' hebben gezien

• Heel veel bezoekers die verrast waren toen Michael Jackson in een sciencefictionfilm verscheen - in 3D. Beroerde 3D, maar toch. (Foto Jens Bouma)

• Bezoekers die verrukt 'Ja!' riepen toen we aankondigden dat er nu een blok sex in space kwam.

• Iemand die zijn baard voor deze avond zilverkleurig had geschilderd.

• Iemand die zijn haar had geknipt of geverfd in een Darth-Maulachtig patroon. (Foto Jens Bouma)

• De Laser Guy, die Cinema Ascona een leuker karwei vond dan de Bond voor Friese Vogelwachters.

• Bezoekers die de tekst 'ET Phone Home' legden van de her en der rondgestrooide gloeistaafjes

• 'Star Wars'-fans die er nu pas achter kwamen dat Luke Skywalker van de Verkeerde Kant is. Als die fans tenminste Fries verstonden.

Eigenlijk waren we bij voorbaat al tevreden, vanwege onze verchroomde wegwerpoveralls. Eentje ontbreekt, want die was op de fiets het publiek aan het halen.



Grotere kaart weergeven

Oh ja, nog iets voor de bezoekers: alle opnamen op Google Street View zijn sinds kort ook in 3D te bekijken. Dus dat brilletje zou ik bewaren. Cinema Ascona - daar hou je nog eens iets aan over.

Cinema Ascona fullscreen

De penningmeester ontdekte hem: een enorme televisie, die gewoon bij het grof vuil in Leeuwarden stond. Direct wilden we uitproberen of hij het nog doet, want Cinema Ascona kan alles gebruiken.



Behulpzaam bezorgde een ober van De Walrus ons een verlengsnoer, maar toen het op stopcontacten aankwam moest hij het laten afweten. 's Ochtends was de stroom uitgevallen en was er meer pech geweest, zodat er koude broodjes geserveerd hadden moeten worden. De bedrijfsleider wilde geen enkel risico lopen.



Bij cafe De Toeter, er pal naast, waren ze minder angstig. En zie: hij doet het! Dit geschenk moet wel een signaal van hogerhand zijn, dat Cinema Ascona goed bezig is.

Op de bovenste foto plakt de voorzitter er een toepasselijke sticker op. Als het bakbeest het oprijden van de terp (er zitten wieltjes onder) heeft overleefd, gaan we er mooie dingen mee doen.

(De foto's zijn van Jacco de Boer)

Cinema Ascona #2: Girls with Guns

Op Cinema Ascona draaiden we gisteren filmfragmenten met 'Girls with Guns', naar een toptienlijst die we zelf hadden samengesteld.

Sommige bezoekers hadden er van te voren over nagedacht en zelf een lijstje gemaakt van films die volgens hen in elk geval aan bod zouden komen.

Hun lijstje staat hierboven. Niet een van die films is vertoond. Er zijn veel meer gewapende meisjes op de wereld dan je denkt. En niemand kende de hoofdfilm 'Princess' (1968, Herman Wuyts) met een nog jonge Herman van Veen, toen al net zo irritant als nu.



Zelf hadden we van te voren gegokt op het aantal bezoekers dat we konden verwachten. Zestig, zeventig hadden we geschat. Zoveel stoelen hadden we alvast neergezet in het sfeervolle Ascona Kinopalast. Op de foto hierboven staan ze klaar.

Maar er kwamen rond de honderdvijftig. We zijn heel, heel tevreden.

Andermans foto's

In elk geval drie bezoekers hebben foto's gemaakt. Een slideshow van al hun beelden staat hier. Links naar de drie fotografen staan hieronder.



Onze bardansers, foto van Jens Bouma. Zijn foto's staan hier.



Foto's van 'cassiefoeboe', die wel heel erg veel moeite heeft gedaan om als girl with gun voor niks binnen te komen (en daarin slaagde), staan hier. De foto hierboven is ook van hem. In het echt was het donkerder...



Deze - de organisatie bellenblazend tijdens het fragment uit 'Barbarella' - is gemaakt door 'nekolinoge', die zijn foto's hier heeft staan.