's Werelds lieveling, Shirley Temple, kan men deze week in Tivoli bewonderen en natuurlijk verovert zij weer stormenderhand alle harten. ,,Wat een schat", riep een verteederde huismoeder uit en een bakvischje van 16 wilde, dat zij ook zóó'n aardig jonger zusje had! Shirley is in één woord ,,snoezig".
Wie in augustus 1936 de recensie in de Leeuwarder Courant schreef over 'Our little girl' met Shirley Temple (hier heette hij 'Om hun kind') staat er niet bij. Maar hij maakte er wat moois van. Ik zou ook best eens in een zaal willen zitten met vertederde moeders die dingen naar het doek roepen en bakvissen die verlangen naar zo'n zusje.
Het was sowieso een mooie avond, lezen we, want het Fox-Movietone-Nieuws gaf een uitgebreid overzicht van de Olympische Spelen in Berlijn, met ,,de overwinning van Rie Mastenbroek op de 100 M. en ons waterpolo-team in actie".
Shirley Temple (maandag is ze overleden, 85 jaar) was destijds niet uit de krant te branden. Af en toe waren er artikelen over wat dit zes-/zeven-/achtjarige meisje verdiende en kort na bovenstaande recensie stond er een nieuwsbericht in de LC over een zestienjarige jongen die een brief naar Temples moeder had gestuurd: ze moest 25.000 dollar naar hem overmaken anders zou hij het kindsterretje ontvoeren. De Verenigde Staten zaten tenslotte nog volop in de grote crisis van de jaren dertig.
Shirley Temple en de films die ze jaren dertig aan de lopende band maakte, daar moet je van houden. Daarvoor moet je bestand zijn tegen kokette, schalkse kleine meisjes in dito films. Mijn oma hield ervan, bij haar thuis heb ik er een paar gezien, maar de vonk is bij mij niet overgesprongen.
Dan liever een western als 'Fort Apache' uit 1948. Daarin speelt ze Philadelphia Thursday, een van de vrouwen in het afgelegen fort van de titel - er zit ook een grap over haar rare naam in. John Ford was de regisseur. De muziek was van zijn vaste componist in die dagen, de in Leeuwarden geboren Richard Hageman.
Maar het zijn de films met het schattige meisje waar mensen aan denken bij Shirley Temple. Een paar maanden na 'Om hun kind' draaide in Tivoli alweer een nieuwe film met het kindsterretje, 'Curly top' ('Krullekopje'). De LC-recensent deed er nog een schepje bovenop.
Het oolijkst pinkelende sterretje aan Hollywood's glansrijken hemeltrans, dat zijn vroolijke lichtstraaltjes reeds duizenden harten heeft binnengezonden, is deze week weer in Leeuwarden zichtbaar. Shirley Temple, de liefste actrice van filmland, die de wereld stormenderhand veroverde, kwam naar hier in een film, waavan de gramofoon en de radio al menigen klank verklapt hebben.Mooi hoor. Zo bont kunnen we het nu niet meer maken. Uit het woordje stormenderhand leid ik af, dat het dezelfde schrijver is geweest. Daarom zal ik in een van mijn volgende filmrecensies het woord ook gebruiken. Als eerbetoon aan mijn naamloze voorganger.
Maar Shirley's bewonderaars zijn natuurlijk niet tevreden met haar stemmetje alleen; zij willen haar geestig snuitje, haar heele sierlijke figuurtje daarbij in actie zien en dus zullen zij in grooten gelaten opgaan om hun vriendinnetje weer alle aandacht te schenken die het verdient.
(De bovenste foto: Shirley Temple en Walt Disney)
