Aan het eind van het jaar hebben we in de krant natuurlijk ook van die lijstjes van de beste dit-en-dat. Ik mocht er eentje maken met de beste films van het jaar. Dat is altijd een hele opgave, want zo'n lijst mag er maar vijf bevatten, en ik schreef er zo uit mijn hoofd al tien op. Bovendien is het me weer niet gelukt alle films te zien - de
achterstand tussen wat er is en wat ik zag loopt elk jaar verder op.
Helaas is in de krant het inleidinkje vervallen, zodat het een half stukje is met alleen de titels (ik heb er twee films bijin gesmokkeld). Voor wie het echt interesseert daarom het complete stukje hier, voorzover ik die inleiding nog uit mijn hoofd kon herschrijven. Wie het er niet mee eens is, mailt maar.
Nieuw licht op oude genres
'The summer of doom' werd dit filmjaar genoemd, omdat het wemelde van de peperdure films vol wereldondergang door reuzenmachines of zombies. Zelfs in 'Man of steel', de Supermanfilm die je wel een van de grootste en duurste tegenvallers van het jaar kunt noemen, worden hele steden in puin gelegd. Dat weten we nu wel.
Maar dit filmjaar liet ook iets anders zien: een aantal geweldige films die als het ware het stof afbliezen van al lang bestaande genres. Die lieten zien dat er nog volop leven, spanning en schoonheid in verhalen zit waarvan je dacht dat je ze al kende. Daar is onderstaande topvijf uit samengesteld.
1 Gravity (Alfonso Cuarón).
Een astronaute moet bijna onoverkomelijke moeilijkheden overwinnen. Het bewijs dat sciencefiction niet dood is en 3D iets goeds kan opleveren.
2 Django unchained (Quentin Tarantino).
Een moderne western over slavernij, die naar meer smaakt. Zie ook ‘The lone ranger' (Gore Verbinski), de andere grote western van het jaar, die onterecht werd afgekraakt.
3 Broken circle breakdown (Felix van Groeningen).
Meesterlijke Vlaamse toevoeging aan het genre van de liefdesfilm. Van een goede, tragische love story krijg je nooit genoeg.
4 The place beyond the pines (Derek Cianfrance).
Het noodlotsdrama, met al zijn beklemming, is sterk terug met dit plattelandsdrama. Zie ook ‘Prisoners' (Denis Villeneuve), even noodlottig, al valt daar het einde wat van tegen.
5 La grande bellezza (Paolo Sorrentino).
Een bonte caleidoscoop van een Fellini-film over de gegoede Romeinse burgerij van nu. Rijk, muzikaal, zwierig, allesomvattend, magisch: dit is film.
