Barend wordt vandaag vijftig. Omdat hij Leest heet en omdat hij veel leest, krijgt hij een boek waaraan iedereen een pagina moet bijdragen met iets leesbaars erop. Het moet nog voorgelezen kunnen worden ook.
Ga d'r maar aan staan.
Ik heb uiteindelijk de eerste pagina gefotografeerd van een van de indrukwekkendste boeken die ik ken. 't Is gewoon een pocket, begin jaren tachtig in een impuls gekocht in Geneve, plakband houdt inmiddels het kaft bijeen. Maar de foto mag er wezen.
Barend krijgt dat boek zelf niet. Daar ben ik me al een paar keer een buil aan gevallen. In mijn enthousiasme prees ik het jan en alleman aan en ik gaf het een enkeling zelfs cadeau.
,,Ik bleef steken in onzin over een bananenontbijt'', zei Jos een keer op een feestje. Dat is al in het eerste hoofdstuk.
Roel vond het ''sadistisch'', toen ik hem later van dezelfde schrijver 'Mason & Dixon' cadeau deed, want dat zou wel weer zo'n worsteling wezen.
Kortom, 'Gravity's Rainbow' van Thomas Pynchon is een weergaloos boek, maar van mij hoeft niemand het te lezen.
