Siep belde: ,,Er is een brand gemeld in de Monnikemuurstraat, maar ik zit in Drachten. Ga maar even kijken en neem je fototoestel mee.''
Naar een brand is altijd boeiend en die straat is hier om de hoek. Daar stond ik even later te kijken naar twee brandweerwagens en rondspeurende brandweerlieden die met zaklantaarns door ramen naar binnen schenen. Van brand was niks te zien.
Een mevrouw met een bindi op het voorhoofd had de brandweer gebeld. Ze vertelde dat met een mengeling van schrik (had ze misschien voor niks gebeld?) en opluchting (er was geen brand).
,,Het rook echt of er papier in brand stond'', vertelde ze en wees aan waar ze woonde. ,,Ik weet niet waar het vandaan kwam. Ik had alle deuren opengezet, maar toen ging het nog niet weg. Dus ik dacht ik moet maar bellen, wat moet je anders doen?''
Opvallend was vooral een dozijn jonge fotografen met gele hesjes aan, die elkaar allemaal kennen omdat ze als een zwerm spreeuwen van ramp naar ramp trekken. ,,Binnenstadbrandje nou'', zeiden ze tegen elkaar. ,,Dat kun je niet missen.''
Omdat er niks te zie was maakten ze zomaar wat kiekjes, van brandweerlui en zwaailichten. Ik paste me aan die gewoonte aan, ook al droeg ik geen geel hesje.
