Een collega zit bij de Lion's Club, en daar hebben ze een reeks lezingen over muziek. Of ik eens drie kwartier wilde komen vertellen over filmmuziek.
Nu moet je elke kans grijpen om over film te vertellen, dus donderdagavond schoof ik aan in de bovenzaal van Cafe Wouters, waar 28 mannen kwamen opdagen en 1 herdershond (,,ons enige vrouwelijke lid'' vertelde iemand), die de hele avond onmerkbaar in een hoek van de zaal lag.
Ik was tussen het hoofdgerecht en het toetje gepland. Omdat ik niet wist of deze Lion's erg in film waren en om de stemming er wat in te brengen, deed ik eerst een geluidskwis, met tien filmmuziekjes. 'Casablanca' viel ze zwaar, het lied dat Charlie Chaplin zingt in 'Modern Times' ook, maar het thema van James Bond en de muziek van Turks Fruit waren dan weer een fluitje van een cent.
Het fragment dat ik liet zien uit 'West Side Story' ging erin als koek, ze zaten zelfs met hun vingers te knippen en toen George Chakiris in beeld verscheen en ik zei: ,,Daar heb je Tony, de held van het stuk'' werd ik onmiddelijk gecorrigeerd: ,,Dat is niet Tony, maar de broer van Maria.'' Correct.
Na afloop waren er vragen. Een van de oudere leden wilde van me weten wat ik vond van de muziek van 'Bambi'. Die was me absoluut niet bijgebleven, dus dat zei ik ook maar.
Het liet de man echter niet los. Na afloop kwam hij bij me staan, vertelde dat hij Bambi wel eens voor zijn kleinkinderen vertoont en begon een liedje uit die film te zingen. Ik moet bekennen: ik had de Lion's Club als filmmuziekpubliek veel te laag ingeschat.
