Feestje in de stijl van de jaren zeventig, gisteravond.
Dat was de tijd van ellenlange soulnummers ('Rock the boat'), van groepen die niet alleen middle of the road waren maar ook zo heetten ('Chirpy chirpy cheep cheep'), van Britse varietebandjes (Gilbert O'Sullivan, Slade) van glamrock en van disco. Toppop en de gedrukte top-veertig die je gratis bij de platenzaak kon krijgen waren de gidsen door dat gebied. Een tijdlang kon ik nummers aan de eerste klanken van de intro herkennen.
Het was de bedoeling dat je overeenkomstig gekleed kwam, bij de ingang van Zalen Tivoli werd er dan een polaroidfoto van je gemaakt. Dit ben ik.
Na het feest zaten we nog even in de Ierse Pub, om te genieten van de slinks naar ons loerende andere kroeggangers.
,,Who are you supposed to be?'', vroeg de Schotse barman, die in elk geval doorhad dat ik er normaal anders uitzie.
,,We had a seventies-party'', legde ik uit.
,,That's not seventies, that's eighties'', zei hij laatdunkend.
In Schotland gebeurt alles tien jaar later, daar houden we het maar op.
