Vélo libre

Helemaal 'libre' zijn ze niet, maar ze kosten weinig, de velibs - stevige fietsen die je overal in Parijs kunt huren. Er zijn er 20.000 van, die her en der in de stad in elektronische houders staan. Je steekt je abonnement of je creditcard in de automaat die erbij staat en je neemt er een mee.

Nou ja, zo is het de bedoeling. We staken er een hele reeks kaarten in (met zijn drieen zijn we best vermogend), maar een fiets kregen we pas toen Joop het met Visa probeerde.

Fransen, die bekend staan als hufters in het verkeer, rijden juist heel voorzichtig met al die fietsen in de buurt. Ergens bij Pigalle had ik het fietspad verderop niet gezien en reed ik, net als in Nederland, een tijdlang tussen de geparkeerde auto's en de langsrijdende bussen - ze toeterden niet eens. Als scholiertje van twaalf deed ik mijn ogen stijf dicht als ik het kruispunt van de Bleeklaan in Leeuwarden overstak, nu draaide ik zo een rondje om de Arc de Triomphe. We gaan er steeds verder op vooruit.