Voor het eerst sinds tijden heb ik weer bij Lee Harvey Oswald gegeten. Dat wil zeggen, bij Arjen, van wie ik al twintig jaar vindt dat hij op Oswald lijkt. Hij vindt zelf geloof ik van niet. Het is ook wat minder geworden, sinds Arjen een bril draagt en zijn haar wat minder wordt. Ik nam een foto van hem door de klapdeur van het restaurant, waar hij in de keuken staat.
Het andere goede nieuws: pa nam ons mee uit eten, wat voor het eerst is sinds hij terug is uit het ziekenhuis. Hier staat hij af te rekenen, met op de achtergrond de nieuwe wandversiering van het restaurant. Uit eten kan weer.
