Mijn vader moet vroeger wat in mijn schaatscapaciteiten hebben gezien, want die had hoge noren voor me gekocht, veterschoenen met een schaats eraan vast. Ze waren een slechte investering. Ik ben wel eens op de ijsbaan geweest, destijds zuidelijk van Hollum, maar in plaats van schaatspret herinner ik me vooral de schrale wind.
Gisteravond deden we Speeddate On Ice: eerst lieten we de liefhebbers speeddaten, daarna gingen ze schaatsen. Zelf ging ik, op gehuurde schaatsen, achter een hekje, de baan rond. Allerlei mensen maakten er foto's van, zo vaak tref je in Leeuwarden niet iemand die niet kan schaatsen. Anderen zwierden in hoog tempo links en rechts om me heen. Eentje reed soepel achterstevoren voor me uit, zodat hij me goed kon bekijken.
De foto hier is van Niels Westra, die een groep meiden charterde om te helpen, zodat het bejaarde-effect nog groter werd.
Bekijks of niet, ik heb zes rondjes gemaakt, en het ging helemaal niet gek. De spierpijn, die iedereen voorspelde, is uitgebleven. Maar nog steeds zijn hoge noren (als die nog bestaan) geen goede investering.
