Einde camera

In theater De Meenthe in Steenwijk is gisteren mijn camera gestolen. Ik was er voor een verhaaltje, en had mijn rugzak ergens neergelegd, met jas en zo. Wel een beetje weggestopt achteraf.

Toen ik aan het eind van de avond de boel weer meenam, was de camera verdwenen. De tweede zoomlens zat nog wel in mijn rugzak. En mijn paspoort ook nog.

Als er iets van je gestolen is geeft dat een vreemde onrust. Het liefst zou ik nu naar Steenwijk rijden om te kijken of hij daar echt niet nog ergens ligt. Dat je net niet goed hebt gekeken...

Maar dat is niet zo, ik heb gisteravond grondig gezocht.

Ik had hetzelfde toen mijn fototoestel gestolen was in Buenos Aires. Daar heb ik de stadswandeling waar ik mee bezig was achterstevoren terug gemaakt, om overal te kijken. En zelfs toen ik het zeker had moeten weten, bleef ik twijfelen. De aandrang was enorm om nog eens bij die boekhandel te gaan vragen - nu, drie jaar later, kan ik me die winkel nog goed voor de geest halen, tot en met de plek waar ik best eens mijn fototoestel zou kunnen hebben neerleggen om de handen vrij te hebben voor het bladeren.

Laat ik me er ook nu maar bij neerleggen: het ding is weg, al lang bij iemand anders. Wie het ook is, het zou wel aardig zijn als die af en toe eens een foto opstuurt die met mijn toestel gemaakt is. Dan zet ik die zolang wel op deze blog.

(De foto boven is van Wietze Landman, het bewuste toestel staat erop)